Bazen her şey, sevgili günlüğüm✍🏻
Gitgide eksiliyor, yalnızlığa kulaç atıyoruz.

Özledim seni, seninle birlikte, sende ki beni çok özlüyorum…
Ayna da bedenimi, ruhumu sende görüyorum, bunu yazılı ve sözlü bil istedim.

Özlemek nedir; bilir misin sevgili günlüğüm?
Bir beni bilir, ben de ki anıları tanır; bir beni özlersin; sessizliğin bunu ilham etti kalbime. Eksik olma dostum, varol en önemlisi ise Allaha emanet olasın. Kalbi pak olanlara okumak nasip olsun bu satırları ve tüm yazılarımı.
Hasetlerden saklasın Mevlamız duygularımı.

Elem tere fiş, kem gözlere şiş derdi Aynur abla kulakları çınlasın. Demans hastası oldu…Rabbimiz acil şifalar versin inşaallah… Kızına da güç kuvvet versin.
Okur dururdu beni Aynur abla, sonra gökyüzüne bak Hülyacığım derdi… Ne zaman baksam gökyüzüne bulutlar geçerdi… Hoş, hep geçiyor da; sanki Aynur ablam beni okuyunca bir başka türlü geçiyorlar gibi gelirdi gözüme, gönlüme…

Zemin mavi, bulutlar beyaz ve narin… Hareketleri rüzgarla nasıl da şekilden, şekile giriyordu…
Ne söylüyordu ki rüzgar bulutun kulağına… Kimden selamlar getiriyordu ki parçalanıp diğer tarafta ayrı şekle giriyordu kimi bulutlar…Allahû alem biz nereden bilebiliriz ki rüzgarın dilini!

Evrenin dilinden uzakta yaşamanın bedelini ödüyoruz görünen o!

Ağır bedel ödüyoruz, insanız işte şaşıp duruyoruz.
Sil baştan, sil baştan, sil baştan hep sil baştan; sonra tekrar başa dönüyoruz. Kellim kellim la yanfa!

Nerelerde miydim sevgili günlüğüm✍🏻?
Aslında hep seninle ve yazmadığım için seninle iken sensizdim.
Bizim kavuşabilmemiz için kalemi elime almam gerekiyor bunun farkındayım çok haklısın.

Çağırdın oysa kaç kere beni biliyorum!

Duymazdan gelmedim sesini, inan elim kalkmadı yazmaya . Biliyor ve emindim ki bir yazmaya başlasam ağlaya ağlaya şişecekti gözlerim klavye başında. Her bir yuvarlak damla gözyaşım bir harfe, bir tuşa, bir rakama akacaktı.

Eksi çarpışacaktı artıyla… Ünlem noktasını kaybedip “i” harfine koşacaktı… “İ” ne yapıyorsun; o, benim noktam diyerek, sarkacaktı virgüle ve virgül sendeleyip kalkacaktı ortadan…

Klavye huzurlu, harfler sükunetle yerinde kalsın istedim, yalnızlığım duman duman başımda tüterken, yalnızlığıma yalnızlık ekledi mübarek Ramazan ayı…Anıları, çocuklarımın seslerini dinletti durdu geçmişten, bugüne.

Derin yalnızlık hissi yaşıyorum… Ramazan’a girmeden önce yapıştı bu his yakama, kurtulamadım.
Bir türlü kurtulamadım. Şu an uzat elini bana, dokun bak yanaklarım tuzlu ıslak…

Özlemek dedim; ahhh sevgili günlüğüm ahhh
özlemek neydi? Burnunda evlatlarının ten kokusunun tütmesi, aklına geldikçe kalbin çırpınışı, boğaz’ın düğüm düğüm olması ve ardından ellerinin boş kalışını seyretmek ve yalnız başına iftar masasında ki anıların seslerini gözlerin dolarak yüreğinde duymaktır.

Gözlerim çokça doluyor, doldukça yüreğimden özlem irili ufaklı yaşlarla damla damla yanaklarımdan süzülüyor.
Geçen yıl bugünlerde, küçük kızımla masamızda özene, bezene iftarlar yaparken; bu ramazan tek başımayım.

Yemek masamın iki sandalyesi hariç, dördü boş kaldı.
Elinden oyuncağı alınmış küçük bir kız çocuğundan ne farkım var ki benim şimdi soruyorum sana ?

Hiç yakışıyor mu bu kadar sulu gözlü olmak, bu kadar ağlamak?

Çok ayıp Hülya diyorum kendime, çok ayıp ama kendim dinlemiyor ağzımdan çıkan sözleri, yok sayıyor, üstüne üstlük daha çok ağlıyor…

Bende bıraktım artık ne hali varsa yüreğimin Allah iyilikler versin ağlamak istiyorsa varsın ağlasın küçük çocuklar gibi… Sonuçta içimizde ki çocuğun varlığını hiçe sayamayız!

İftar saati kızlarımla görüntülü konuşuyor masamı hazırlıyorum…
Sonra su boğazıma diziliyor, akışkanlığını yitiriyor sıcak ekmek gibi kalıyor boğazımın yukarılarında, hiç sevmiyorum bu halimi duyanda kızları nerede bu kadıncağızın diyecek olsa her birine cevabım İstanbul’ da ama çok düşkünüm çocuklarıma diyerek eklerim cevabı ve bi de işte sen olmasan kendimi çok daha fazla yalnız hissederim. İyi ki sen varsın sevgili günlüğüm✍🏻
İyi ki kalemim var; iyi ki defterlerim, hepsinden önce iyi ki gün yüzüne çıkmak isteyen duygularım var.
Duyguları bahşeden; kaleme inmesine izin veren, deftere dökülüşünü nasip eden Mevla’mıza hamdü senalar olsun…

Öyle koca masaya serpiştirerek yerleştirmiyorum porselenleri, çatal ve bıçağı… Kendime yetecek kadar bir alan…. Diğer tarafta ise her daim kalemler ve bir kaç silgi tozu elime ille geliyor.
Anlayacağın sevgili günlüğüm arka odada ki çalışma masası yerine, oturma odasında ki yemek masamda ders
çalışıyorum. Düzen mi bozuldu özlem mi masaya farklılıklar getirdi ayırt edemiyorum…

Duygu dünyası, düzenimi değiştirdi…
Bir kitap, bir defter birkaç kalem masada arkadaşım oldu anlayacağın. Cenab-ı Hak oruçlarımızı, kalemin yazdığı duyguları dergahı izzetinde kabul buyursun inşaallah.

Sana çokça borçluyum sevgili günlüğüm✍🏻
Komedi Hamam maceramızın son bölümü!
Annemi şimdi anladım ve sağ elimin başına gelen doktor hatası yarım kaldı biliyorum, unutmadım. Allah yazıp bitirmeyi nasip etsin ki hiç bir şey yarım kalmasın, hele ki yazılar tamamlanmadan katiyen olmaz…

Özlemime ver lütfen düzenli mi düzensiz mi kurdum bu yazıda cümleleri… Sahur vaktinin güzelliği zamana ayak uydurur ve cümleler hoşlukla iner yüreğine, kalbimizde düzen, intizam sevgi ile hoşçakal şimdilik günlüğüm sevgiyle kal.