Herkesin adı dilinde

sanki şarkılarda olduğu gibi

“adını anmayacağım..” dercesine

yemin edercesine bir benim adım yok o dilde..

Bütün ünvanlar

başka iisimler

başka mahlaslar var

beni çağıran

ama bir tek adım yok..

Sanki söylersen

“kaybedeceğim,yenileceğim” korkusu

ya da gururunun yıkılacağı endişesi yüreğinde..

Gönül zindanına mı hapsettin adımı

Sevdanın mahzenine mi kapattın yüzümü

gölgem bile yok güneşinde..

Yıldızlar bana artık güzel görünmüyor

Ay karardı çoktan gecelerimde..

Ben gözlerine baktığımda görüyordum onları

Şimdi hangi mekana baksam

Seni oraya koyuyorum

Hangi yüzü görsem

Senin yüzünü takıyorum ona

Hangi rıhtıma insem

senin dalgalarında boğuluyorum..

Bazen bakışlarım donuyor havada

Birden bir çerçeve açılıyor karşımda

İçinden senin gülüşlerin

o yayla dumanlı bakışların

çıkıyor birden

Sarıyor sarhoş ruhumu aşkının soluğu..

Biliyorum

Senin rıhtımındaki hayallerde

bana yer yok..

Tek kişilik yalnızlık

ya da başka gemilerin gelişleri var o düşlerde..

Senin rüzgarın farklı esiyor

“sevdamın cinneti”nden teğet geçiyor şimdi..

Olsun..

Ben yine bekleyeceğim

Evet bekleyeceğim

Adım bir gün o mahzenlerinden çıkacak

yüzümle beraber “gece sayıklamaların” olacak..

“Gündüz sayıklamaları”nı Sen zaten bilmezsin..

Onu ancak Ben bilirim

“adını anmadığın” Ben..