Ölüm mü bu?
Yaşadığını bilerek, yaşamadığını bile bile yaşlanmak.
Kurtaramamak karanlıklardan ve yalnızlığa terk edip gitmek?
Sen hiç bir zaman renklerin adamı olmadın, sözcükler, sesler bu kadar kafandayken.
Fırtınalar, sessiz serzenişleri yaratırken, yaratamamak, dokunamamak olur muydu?
Kızgın avuçlarına bak, soğuklar ve orada şekilsiz silüetim,
Çöpe atsan da geçmeyecek dediklerin.
Hangi inancın ritüeline sığar gömemediklerin fakat yakmak istediklerin.
Yavaşça uzan ve giy ruhuna ebediyet soğukluğunu.
Dilesen de geçmeyecek o tren, kazaya kurban ettin.