Sen, karanlıktan korkarken, karanlığın esiri olan adam.

Yanımda olabileceğini düşündüğüm gecelerde, rüyalarca seni sayıkladım.

Nerelerde sabahlayacağımı bilirdin, hiç birine uğramadın.

Kalem tutmayı beceremeyen elleri tuttun, işte ben tam o anda yok oldum.

Aşık olduğumu hissederdim her yağmur yağdığında, o sevgi yolunda.

Ne yol kaldı, ne yağmur..
Çöllerimde yürüyorum yalnız başıma, neredesin sen?
Neredesin?

Yürüdüğüm her adımda, sana yakınmış hissini veren bu çölden uzaklaşmak istiyorum.

Dertlerimi ve bu belirsizliği bir kenara bırakıp, kısrak gibi koşmak.

Olmuyor,
Yapamıyorum.

Seni içimde öldüreceğim korkusuyla susuyorum.

Bir ay ışığı, geleneksel huzurundan vazgeçer mi?
Geçemiyorum..

Gün doğmadan dön,
Bu gece çok yabancı.