Tüm duygular düzmece yalanlara boğuldu.Takipdeydik her an,takipdeydik güneşi günü sıcak,gecesi puslu bir havada. Şüpheydi öldüren bizi, asla umutla bir çocuk doğuramayacaktı gece, kuytularda ve kuyularda yalan en derinde saf çocukluğum.Kimsin, neredensin? demeden,alengirli ve tuhaf üstüne ağırlık veren bir yalnızlıkla sarsacaktı içimizi. Bir gece de yıkılacaktı babam,anam,kardeşlerim.canım ciğerim sevgilim,bir gece de içtiğim sigaralar tat vermeyecekti,bir gece de hoyratça saldıracaktım kendime,kendi kendimin imdat kolunu çekecek inecektim kendimden.Ve böyle anlarda insan sonu aydınlık bir tünele koşmak isterken.bilinçli yanlış ve bozuk cümleler yazarken ve sonrasında içini toplar,kendini çekerken durur ya! Bir aynanın karşısında. İsmi lazım değil şiirlerde kaybolur,yüreği esaslı şarkılar dinler,aba altından sopa gösterir kendine.Biraz da en acımasızca acır kendine üzeri kırış kırış bir bez parçası gibi ütülemek ister kendini,saçlarını tarar gibi keyiflenmek.Dem almak kendinden ister.İşte biz takipdeydik, takipdeydik kendimize düzmece yalanlarla güneşi günü sıcak,gecesi puslu bir havada.