Gecenin aslına siniyor aşkı işleyen günahlar ve pervasız aşk sözcükleri dökülüyor dudaklardan. Kadını da erkeği de inandırmıyor sözler. Kifayetsiz kalıyor ikilik bedenlerin yüzlerinde. Dudak kenarlarında tebessümden öteye gidemiyor artık sözler. Kim sevse yada kim adansa kalıcılığını sürdüremiyor artık.

İnanılmayan ama varlığına heyecanlanılan bir duygu oluveriyor aşklanma eylemi. Biraz ileri gidip kendini koparsa hayattan kişi, bocalayıp hiçleşiyor. Uçurum kenarında sallanma korkusuyla kurtarmaya çalışıyor kendini. Sonrası ise daha çok hiçlik oluyor.

Aşk hiçliktir ikilik bedenlerin yüzlerine sinmeyen tebessümlerde. Aşk hiçleştiriyor kadını da erkeği de. Çoğula indirgeneceği zaman üçlenmeye çalışılır ve bu defa büyük bir karmaşa doğar. Üçlüklerden bir kişi can havliyle kaçar, kalan ikilik birbirinden habersiz hiçleşir.

Kadının hiçliği ateştir, erkeğin hiçliği kısa ve öfkelidir. Kadın ateşler içinde yanar da susar, üstüne özlem sürer teni daha da yanar. Kadın özleme yüz sürerek doğmuştur ilk kadın Havva’dan. Adı lekelenmiştir kadın olmaktan. Özlem sürülmüştür teninin en ücra noktalarına. Adı lekelenmiştir kan tutmaktan.

Gündüzün aydınlığına sinse aşk, herkes güler duruma. Gerçek değil, menfaat deyip geçerler. Hiçlenenleri hiçlerler…
Aşk bitti tarihte, eskidendi Leyla’nın Mecnun’a yada Kerem’in Aslı’ya ve hatta Napolyon’un Josephine olan sadakati. Artık herkes yüzdeki tebessümün ötesini göremiyor yada görmek istemiyor. Aşk bitti tarihimizde.

Kadınlar özlüyor sadece ve kadınlar sevilmiyor bu tarihte. Aşk dedikleri kadının bedeninden ötesine geçemiyor ve ne yazık ki her kadın buna bile değer görünmüyor. Aşk mı dedik? Aşk asırlar öncesinde kaldı.

...

26.07.13