Atatürk,, bizim insanımız. Aynı sokağı bölüştüğümüz, aynı sofrayı, aynı çayı bölüştüğümüz bir dost…

Yaşamı hakkında biraz bilgimiz var. Her şeyi bilmek gibi bir lüksümüz yok elbette… İçimizden biri olduğunu biliyoruz.

Askerliği konusunda, devlet adamlığı konusunda, 15 yıla sığan (1923-1938) çalışmaları konusunda bilgimiz, yüzeysel . Hukuk devrimi yapılmıştır…örneğin 1926 tarihli Medeni Kanun, toplum yaşamını kökten değiştirmiştir. Yalnızca bu ayrıntıyı görmek için, hukuk bilmek, en basitinden, boşanma hükümlerindeki değişikliği bilmemiz , …. Yasada hüküm bulunmayan bir konu, hakimin önüne gelirse, ne yapılacağı… bu konuda düzenleme var.

Yurttaşların, dillerine, dinlerine göre ayrım yapılmayan bir düzenleme… Özenle okunması gereken bir hukuk devrimi…

Yılların deneyimi ile söylenmiş bir sözü anlamak için, bilgi sahibi olmamız gerekir. Conk Bayırı’nda verilen ve “ Size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum…” diyen emri, bölerek çözümleyemeyiz. Emrin devamını okumak ve çözümlemek durumundayız… “ Biz ölene kadar geçecek zamanda…” diye devam ediyor.

Özel biri.. bizim için, bizimle birlikte savaştığını, yaşamını ülkemiz ve insanımız için feda etmekte gözünü kırpmadığını biliyoruz. Yalnızca bir kahraman değil, bilgisini ve zekasını da kullanan bir dost.

Atatürk dönemi yasalarını, ekonomik kalkınmayı, sanat, kültür ve toplum yaşamını iyi bilmeliyiz.

Borç batağına saplanmadan, ciddi yatırımlar ve sanayileşme sağlanabilir mi… Evet…

Atatürk’ün ekonomi felsefesini, yabancı kaynaklardan, kitap ve dergilerden anlamaya çalışmayalım. Aynası iştir kişinin, lafa bakılmaz… Bu söz Ziya Paşa’nın… Demek ki söylenenlere değil, yapılanlara bakacağız…

Uçak fabrikası kuruldu mu… evet…

Demir-çelik fabrikaları kuruldu mu.. evet…

Cam, çimento, şeker fabrikaları kuruldu mu.. evet..

Yapılanları anlatmak beni aşar. Her şeyi anlatmak yerine, bazı örneklere değinmek yararlı olur… Nazilli Basma Fabrikası açılırken gösterilen hoşnutluğu ve tesisin, yalnızca basma üreten bir yer olmadığını dikkate almalıyız.

Eğitime, spora, kültüre katkılarını dikkate almalı ve öğrenmeliyiz.

Bugün itibarı ile, yani 29 Mart 2011 Salı günü itibarı ile, fabrikanın ne durumda olduğunu da görmeliyiz.

Zor şartlarda yapılan mükemmel tesisler, özelleştirme denilerek satılmış veya yok olmaya bırakılmıştır.

Askerliği konusunda yorum yapmak için, askerliği bilmek gerek… Devlet adamlığı hakkında yorum yapmak için, yöneticilik yapmış, sorumluluk almış, başarılı olmuş olmak gerekir.

Borç para tuzağına düşmeden, ekonomik kalkınmayı gerçekleştirmiştir. Bu ayrıntı önemlidir.

Ülke güvenliği ve savunmasını, kendi kaynaklarımızla gerçekleştirmiştir.

Atatürk sonrası , ekonomik yardım adı altında alınan borç paralar, sonuçta borca batık bir ülke haline gelmemize neden olmuştur.

Ekonomik yardım adı ile alınan borç paralar, ülke yönetiminde yabancı ajanların söz sahibi olmasına neden olmuştur.

İstedikleri tesisin kurulması ve veya kapatılması, istedikleri silahların satılması gibi, kapitülasyonlar tanınmıştır.

Hangi silahı kaç paraya satacakları, hangi sınıra mayın döşeneceği, hangi ülkelerle ilişkilerin gergin olacağı ve koparılacağı, yabancı uzmanların (ajanların) keyfiyetine kalmıştır.

Her şeyden biraz kırık dökük bilgi sahibi olmaktansa, bildiklerimizi tam ve sağlam tutmak doğru bir seçenektir.

1924 Anayasa’sı, 1960 darbesi ile alaşağı edilmiştir. Anayasa hukuku ve tüm anayasa metinlerini öğrenmeye çalışmadan, 1924 Anayasası’nın 2. Maddesini inceleyelim.


1924 Anayasası:

Madde 2: (5.2.1937-2115) Türkiye Devleti Cumhuriyetçi, Milliyetçi, Halkçı, Devletçi, Lâik ve Devrimcidir. Devlet dili Türkçe’dir. Başkent Ankara’dır.

Yakın tarihimiz, devrimcilik sözcüğünün yasaklanması veya aradan çıkarılması ve özellikle aynı maddede, yan yana bulunan devrimcilik ve milliyetçilik sözcüklerinin birbirinden ayrılması sürecini yaşamıştır.

Bu ayırımı anayasa metni hazırlayan masum hukukçuların değil, arka planda bulunan ve sağ-sol çatışmasını planlayan gizli servislerin desteklediğini düşünebiliriz. Bu kadar basit mi… Hayır, bu denli karmaşık…

1924 Anayasasının ikinci maddesi, uygulanan politikaların özetidir.

Daha demokratik olduğu iddia edilen 1961 Anayasası, ayrıntılar konusunda düzenleme yaparken, 2. Maddede özetlenen felsefeyi göz ardı etmiştir.

Devrimcilik ve milliyetçilik birbirinden ayrılmış, zamanla birbirine düşman gibi tanıtılmıştır. Devrimciler, solcu ve Rusya yanlısı gibi, komünizm sempatizanı ve yandaşı olarak tanıtılırken, milliyetçiler, komünizm ve sol tehlikesini bertaraf etmekle görevli, Amerika ve Avrupa yanlısı bir görüntü almıştır.
Aslında, sağ-sol bölünmesinin zemini hazırlanmış ve basın kanalıyla ciddi bir bilgi kirliliği oluşturulmuştur.

Doğru kullanılmayan ilaç, tedavi edeceğine, daha kötü hale getirebilir ve hatta öldürebilir.

Demek ki sorumlu olan anayasa metni değil.

Aynı sokağın, aynı mahallenin insanını birbirine düşüren, kavga ettiren, anayasa metni değildir. Bilgi kirliliğini pompalayan karanlık güçler, istediklerini yaptırmıştır.

1982 Anayasa’sına gelindikte, devrimcilik sözcüğünün yerini inkılapçılık almış, bu da anayasanın giriş bölümünde yazılmıştır.

Çizilen tablo, 12 Eylül dönemine kadar yaşanan karanlık olayların faturasını, birkaç sözcüğe yüklemek olmuştur. 1924 Anayasası’nın 2. Maddesi yine göz ardı edilmiş, üstü kapalı belki de açık olarak , olumsuzluğun sorumlusu olarak devrimcilik gösterilmiştir.

Türkiye’yi, solcu, komünist ve sanal Rusya yanlısı düşünceden korumak için, sağcı, milliyetçi, Amerikan yanlısı bir grup oluşturulmuştur.

Aslında, tam bağımsız Türkiye diyen, Atatürk çü düşünce hedefe konulmuştur. İnsanımızın tam bağımsızlık düşüncesi ve Atatürk sevgisi o denli güçlü ki, doğrudan Atatürk ve Atatürkçülüğü hedef gösterememiş, ama değişik gruplar eli ile, cumhuriyet dönemi, tam bağımsızlık, Atatürkçülük düşüncesi, saldırıya uğramış ve saldırı devam etmektedir.

Demek ki açıkça saldıramayanlar, dolaylı yollardan, başkalarını kullanarak, propaganda ve zayıf halkalara çıkar sağlamak yöntemi ile, onları kendi hesaplarına kullanmışlardır.

Türkiye’nin çok partili döneme geçerek, daha demokratik olduğu görüntüsü yaratılmaya çalışılmıştır. Aslında, Demokrat Parti yönetimi, Adnan Menderes, Celal Bayar ve arkadaşları, sinsi bir tuzağın içine çekilmiştir.

Celal Bayar, Atatürk döneminde bakanlık yapmış ve Atatürk hayranı bir kişidir. Aynı şekilde Adnan Menderes, CHP milletvekilliği yapmış, Atatürk hayranı bir milliyetçidir.

Öyle bir sisli hava yaratılmıştır ki, sanki çok partili dönem ile daha demokratik, daha halkçı, daha milliyetçi … bir yönetim kurulmuş, DP öncesi yönetimden intikam alınmıştır.

Yönetimde, çok uluslu şirketlerin telkinleri, yabancı uzmanlar (ajanlar) basın dahil her türlü aracı ile karalama ve çatışma ortamı yaratılmaya çalışılmıştır.

Demokrat parti kurucuları ve yöneticilerinin, değişik bir savaş taktiğinin ortasında kalan, ülkesi için ölmekten çekinmeyecek milliyetçi ve devrimcilerden, tam bağımsızlık yanlıları olduğunu ,

Amerika ve NATO taraftarılığı ile kandırılan, küçük Amerika olma düşüncesini açıkça söyleyen bir hataya düşmüştür.

Savaşların kılıç-kalkan, tank ve toptan, tüfekten ibaret olmadığı açık. Bir ülkeyi işgal etmek, onun kaynaklarına, doğal zenginliklerine el koymak için, değişik yöntemler olmalı.

Hattı müdafa yoktur, sathı müdafa vardır…o satıh bütün vatandır sözünü anlamak çözümlemek gerek. Buraya, Hançerlioğlu’nun, sömürgecilik ve yeni sömürgecilik konusundaki açıklamalarını eklemeliyiz. (Felsefe Ansiklopedisi)

Savaş teknikleri, saldırı ve savunma konusunda ne kadar bilgiye sahibiz.

Yardım sözü, yıllarca, sempatik görünüme bürünmüş, para satma, borç para verme eylemidir. Bir saldırı yöntemi, bir işgal yöntemidir, devletler arası ilişkilerde.

Bir virüsün, içine girdiği bir hücreyi bütünü ile ele geçirmesi dikkatlice izlenmelidir. Size yardım ediyoruz, sizi düşman saldırısından koruyoruz, tek istediğimiz, bizi sempatik gösterecek yayınlar yapmanız, uzmanlarımızın hazırladığı ekonomik politikaları uygulamanız, yardım adı ile verdiğimiz yüksek faizli paralarla, yalnızca ve yalnızca silah satın almanız… istemediğimiz ülkelerle ilişkiyi kesmeniz, sınırları kapatmanız… bize karşı propaganda yapacak herkesi düşman kabul edip, imha etmeniz…

Sizi saldırıdan koruduk, komünizmin yayılmasını engelledik, istediğiniz kadar para yardımı verdik daha ne yapalım…

Kralcıların kraldan daha sinsi ve tehlikeli olabileceği gerçeğini unutmayalım. E tabi krallara düşen, kralcı yetiştirmek, onları etkili konuma getirmek…