İçimdeki bu durgunluk bilmiyorum ki neye alâmet,
Çıkacak mı acaba benim de sonum selâmet?
İdealsiz, hedefsiz bomboş geçiyor günler öylece,
Uzaklaşıp duruyorum işte kendimden böylece.

Sanki hayatımda durdurma tuşuna basılmış.
Yapmak istediklerim, hayallerim hep askıya alınmış.
Yaşadığım bu günler hayatımda “duraklama devri”
Bir an önce bitirmek istiyorum bu kara günleri.

Gücümün yettiği şeyler var ve de yetmediği,
Aklımın erdiği şeyler var ve de ermediği,
Aklım yatıyor kurduğum hayalleri gerçekleştirmeye,
Ama gücüm yetmiyor, ihtiyacım var Rabbimden desteğe.

Öylesine yaşanacak bir yer değil şu dünya,
Kıymetli biz hazine zaman, gelmiyor hoyratça harcamaya.
Hayat, akıllı yatırımlar yapmak için verilmiş bir fırsat.
Yoksa hep mi aklımızda işler kesat?

Yolumu çizdim, ama biraz yokuş bu yol.
Yardımcım dualarım olsun, göndereyim bol bol.
Ban ait güzel izler kalmalı bu dünyada.
Ki; referansım olsun ilerde yaşayacağım hayata.