Bazen güzel yanım ortaya çıkıyor. Hep güzellikleri görüyorum.
Yapılan kötülüklere aldırmıyor; “unuturum elbet” diyorum.
Bazen sabırlı yanım ortaya çıkıyor. Derdime kederime katlanıyorum.
Bu dünyanın imtihan yeri olduğunu biliyor; “buda geçer “ diyorum.
Bazen hep iyi yanlarım ortaya çıkıyor. Her şeye gülümseyebiliyorum.
Yanlışlıklar çokta sarsmıyor, ders almaya çalışıyorum.
Bazen umudum ortaya çıkıyor. Cenneti düşlüyorum.
O esenlik yurdunu hatırlayıp, orada olmak için dua ediyorum.
Ama bazen de korkan yanım ortaya çıkıyor. Cehennemi düşünüyorum.
O azap yurdunu hatırlayıp, orada olmamak için dua ediyorum.
Allah’ım! sen kullarına karşı merhametlisin. Affedicisin affetmeyi seversin.
Günahım çok çok biliyorum da, kalmaya takat getiremem o azap yurdunda.
Allah’ım! Sen kullarına karşı merhametlisin. Affedicisin affetmeyi seversin.
Ümmet-i Muhammed-i affeyle. Cehennemden azat Cennete dâhil eyle…
(AMİİN)