Her şeye rağmen gülümsemeyi seviyorum.
Her şeye rağmen hayatı seviyorum.
Acısı, kederi olmayan insan var mı?
Emek olmadan yemek, zahmetsiz rahatlık var mı?

Verilen her türlü nimete şükredebilmeli.
Acılara, zorluklara karşı sabredebilmeli.
Ne de olsa dünya gelip geçici.
Öyleyse kendini hırpalamaya değer mi?

Vakit denilen şey öyle değerli ki;
Her bir saniyesi ömrü tüketiyor.
Keşke demek ve pişmanlıklar yetmiyor.
Yıllar geçip gittiğinde genç kalamayacaksın ki.

Hayat engellerle, zorluklarla dolu kabul.
Ama her zorlukla beraber bir kolaylık yok mu?
Hem, sabretmek mi yoksa sürekli şikayet edip yakınmak mı,
Söyle bakalım, sence hangisi makbul?