Duygulara ram oldum mantığa haram oldum,
Akla beylik verince ilhamımdan kovuldum.

Türlü çirkinlik gördüm bu dünyada; gözledim...
Ömrümce tatmadığım bir meyveyi özledim.

Tenim bile gerçeğe bir kez dokunmamıştır,
Mısralar kulağıma bizzat okunmamıştır.

Kokladığım her çiçek kusurluydu. Pek yazık!
Hayattan ne aldım ki? Biraz pul biraz azık...

Nimet bile külfeti getirdi peşisıra,
Her ölümün ardından hep bana geldi sıra.

El açtıklarım kendi dertlerine düştüler,
Bahçemde kırlangıçlar pürüzlü ötüştüler.

Bir sabah uyandım ki değerlerim müntehir,
Büyüklük ülküsünü atiye ettim tehir...

Bugüne kapkaranlık, iç ışığı tükenmiş,
Bölük pörçük bilgiler: Vatanım Ötüken'miş...

Kırık dökük anılar: Hükmetmişim dünyaya,
Kesik kesik kesitler: Buyruk vermişim aya...

Bile, Nice milletler diz çökmüşler önümde,
Yükseklik tahayyülü pusu atmış gönlümde.

Fakat bunlar izlerdir silinmeye yüz tutmuş,
Mazinin derununda unutulmuş, unutmuş...

Hatırladıkça anı şiddetle irkilirim,
Tek ay yükseldiğinde geleceği bilirim.

Varlığım, vücuduma hapsolmuş bir gerçektir,
Hayalim gerçeğimi -gün gelip- geçecektir...