Hilkati düşünürüm yüzün görünür birden,
Sanki tüm yaratılış çehrende gizlenmiştir.
Gözlerin ki en parlak yıldızın sihirinden,
Gülüşünle ruhların özü temizlenmiştir.

Sen ki zayıf aklıma sığmayan bir fikirsin,
Sensiz bütün tezlerim maluldür nisyan ile,
Kalbimi huşu ile kaplayacak zikirsin,
Yokluğunla varlığı izah etmek nafile.

Felsefenin durağı sanatın son hududu,
Sesinin efkarıma dokunduğu yerdedir,
Feryadımın hiçlikte tutunduğu umudu,
Aşkın cism-ü canıyla yekpare bedendedir.

Boşlukta savrulsam da düşmek değildir kabil,
Yer çekmez bedenimi düştükçe yükselirim,
Bütün çirkinliğime hiçliğime mukabil,
Yargısız ve sonsuzca seveceksin bilirim.

Kalem seni yazdıkça daha bir anlatamaz,
Seni içtikçe kanmak bilmez hiç susuzluğum,
Kainatın yasası seni aydınlatamaz.
Sana daldıkça artar kadim uykusuzluğum.

Dünyalar yüreğinin etrafında dolaşır,
Öyle sıcaktır sinen tabiata can verir.
Işıltısı ruhların ümidine karışır,
'Us'ta parladığında fikre heyecan verir.

Gitme bütün dermanım ilk adımda tükensin,
Yetişmesin mecalim sırların' keşfetmeye,
Gitme ömrüm seraplar ardında boşa geçsin.
Kalmasın son nefesim adını zikretmeye.

Gözlerinin önünde yıkılsın hayallerim,
Bağrımı kurşunlarla doldursunlar sen gitme,
Cesedimle toprağa karışsın suallerim,
Şi'rlerimi mazide soldursunlar sen gitme.

Bütün acizliğimle bakakaldım ardından,
Bir deva bulamadım ne dünden ne yarından,
Yokluğun asır çaldı ömrümün baharından,
Cehennemler kavursun dünyamı tek sen gitme...

Umut Salih TİRYAKİOĞLU