canım , bu gece..
ne seni istiyor . ne kendimi…
hayal meyal , kırık dökük , hem gebe .
dudağındaki şarkımın alevden izi..
yokluğunsa suskun...
alaşağı eden etti her rengi..
ölüm bile gözlerinde diri’dir, de desem..,
her aşk zülüm , şavkları kezzap..
sen , atmaya kıyamadığım süslü bir azap....
sen , yok’un var’a çaldığı çapraz bir desen,
o gün bana ‘tamam bebegim ‘dedin ya sen..
canım bu gece,
ne seni istiyor , ne kendimi..
sesin boynuma asılıyor gizlice..
güzel gözlüm , ‘sen’ ve ‘ben ‘,
hariç,
eğreti bakıyor her sesten hece…
gün geceye yaralı kavuşmadan önce;
'üzme kendini de, beni de !',dedin ya sen ,
devirler, çağlar dizçöktü önümde…
hayat atı dörtnala koştu umudun peşine...
nefes nefese....
aah canım bu gece..
getirse , zaman avuçlayıp da seni,
yahut kader alsa pençesine ,
ne ‘ölü’ kalmıştı mezarda şimdi,.
ne de ölümü olan tek bir ‘diri’!...
canım , ne seni istiyor,
ne kendimi...