kırk deve yükü ay getirmişti meczub
ve söyleniyordu:

“zaman çekerse ağını tarihin sularından
elde kalan bir’dir
tüm insanlığın sorularından”

ay .gök cambazım.
bir dil başka bir dili nasıl şerh eder gönül olmasa
ey gök yalnızım.
önünü nasıl görür karanlıklar?
ruh çarpa çarpa yanaşırken yokluğa”

aşkın dişlerini geçirdiği azadsız köleydi bir dilim ay
rüyalarım benden fidye istediğinden beri
ve rütbesizdi göğün kuyruklu yıldızı

şeyda meskeninde
yüreğini soluyordum bir dilim ay’ın
andıkça ışıldıyor kandıkça kanatıyordu

ve ağıyordu çehresi
“ruhun yağmur ormanlarımdır
tüm denizler arınır ateşimden
serin ve selamettedir sular
ve sorulan.işte bunun için bazen ‘yazan’
bir şair daha iyidir bazen de susan bir ‘talan’

geceme mıhlanıp kalan paslı hançerelerin sözünden
söyle karanlıklara
bana kanmasın artık ne aralıklar ne de eşikler

ve kanatlarının altında saklamasın puhu kuşları
belki artık bitli bir ay çocuğu olmaklığım
ağuları dökülmüş dilsiz bir hayal artığı

bak nasıl vehmediyor yıllar kendini bir aheste günde
künhüne varmak için dolambaçlı yolların
söyle ve anla artık kılıcım sen.
ben dîl ’e sürgün hayalatım. koskoca bir şehirde
pür neşe münzeviye çıkar yollarım

ey yüzümü çizen yüce ressam
o seslenişin olmasa ne anlamı kalırdı varlığın.
ve soruların
her ne vakit senden dönsem ,yine seni anar bulurum kendimi”

şimdi dinliyorum sayıklamaktan aklını yitirmiş
o mağrur bir dilim ay’ın meczubla raksının çığlıklarını

bırak büyülü ve esrik nağmelerini
bir dilim ay’a kaptırmış tüm şiirleri ve şarkıları.onlar
ne cevap verirler suallere ne de rahat bırakırlar aşkları

göğün çılgın hızması. bir’i dileyen o şehrayin.
ve hükümsüzdü ellerimde acun yıldızı.

Temrin Dergisi Sayı 7