Merhaba gastronotlar! Bugün tarif edeceğim yeme halk arasında "yaprak sarması" olarak bilinen Yaprak Sarması! Eee biz de halk adamıyız sonuçta... Malzemeleri mutfağa getirin. Salamura asma yaprağı, kuş üzümü, dolmalık fıstık, soğan, maydonoz (Show Center olmamasına dikkat edin), pirinç, baharatlar vs…

Pirinci ıslatın. İtiraz ederse de dinlemeyin. Zira o ses sizin kafanızda... Pirinçler konuşmaz. 2 bardak (SUBAR dağı) zeytinyağı ve iki bardak ayçiçek yağını tencereye koyun. Çekinmeyin. Alışıktır o...

Dolmalık fıstıkları atın ve iyice sararana dek yağda karıştırın. Soğanı ekleyin. Yalnız kalmasın. Yavaşça karıştırın. Ama dikkat edin hipnotize olmayın, girdaba bakarken... Soğan iyice yağı emince pirinci ve maydonozu ekleyin. Ek yerlerinin sağlamlığından emin olun ki yemeğiniz kopmasın.

Biraz yeni bahar ve tarçın ekleyin karışıma. Pişince de alıp asma yapraklarının içine doldurup sarın. Ne o? Şaşırdınız mı? Asma yapraklarının sadece ASMAK için kullanıldığını sanıyordunuz di mi?


Yaprak sarma konusunda yaygın yanlışlardan biri diğeri de "ince" sarılması gerektiği ile ilgilidir. Bu tamamen yanlıştır. Zira asma yaprağını yenilir kılan şey içindeki malzemedir.
Dolayısıyla ne kadar çok malzeme varsa o kadar iyidir.

Peki limon sıkmalı mıyız bu zeytinyağlı dostumuza? Hayır. Limonu harcın içine sıkmalıyız pişirirken. Tabii bu bilgiyi, tarif ederken belirtmediğim için şimdi aranızda "Aaa limon koymadı harca! Biz de bu işi biliyo sandıydık!" diye konuşuyorsunuzdur.Siz konuşun, bırakın yumruklarım ödetsin!

Bu yemek hakkında anlatılacak belki de en hoş anektod Küba`da bizzat yaşadığımdır. Tabii Küba`da yaşamaya, yaşamak denirse...

Fidel, Komünizmi Kübalılara Kastro dursun, bendeniz dünyanın iktidarda en uzun süre Puro içen adamıyla tanışmayı kafama koymuştum. Elim boş gitmemek için yanıma bavulumu da aldım. Küba`ya vardığımda gece çökmüştü. Sanırım "komünizim" taklidi yapıyordu.

Başkanlık Sarayı'nı aramaya başladım. Çat pat konuştuğum İngilizcemle yol sorduğum genç, bana;
"Az ilerdeki elektiriği kesik bina!" dedi. Ben de kendisine "Bana elektiriği kesik bina denmesinden hoşlanmam!" dedim. Espirimi anlamamış olacak ki gülmedi. Anlasa var ya! Üfff!

Neyse... Sanırım ben de onun espirisini anlamamış olacağım ki tüm binaların elektiriksiz olduğunu farkettiğimde bile gülmedim...

Sonuçta sora sora bulduk... Bir Dingo`nun misafirperverliğine sahip saraya girip, Fidel Castro ile konuşmak istediğimi söyledim. "Beni Liderinize götürün" espirimi de anlamadılar bu sırada... "Biz kendisiyle konuşmuyoruz, kendiniz gidin!" dediklerinde esprime karşılık verdiklerini düşünmüştüm ama yanılmışım.

Elektrik kesik olduğu için zifiri karanlık olan odaya girdim. Benden ateş istedi. Verdim. Mumu yaktı. Ardından da purosunu... Ve paltosunun bir kısmını...
Alevleri, sohpet edebileceğimiz kadar kontrol altına aldık...

Fidel Castro`nun Castrol Motor yağlarıyla hiçbir ilgisi olmadığını ve bu konuda yapılan şakalara gülmediğini öğrenmemi içeren güzel sohbetten sonra ayrılmam gerektiğini belirttim.
Bana "Ayrılmak mı? Bir ilişkimiz olduğunu bile bilmiyordum!" diyince ben de bu espriyi hangi AMERİKAN sit-comundan arakladığını sordum. Cevap vermedi ve yarın görüşmek üzere bana kapıyı gösterdi. Ben de, hazır burdayken kapı hakkında konuşabileceğimizi yarını beklemeye gerek olmadığını söyledim. Birkaç dakika da kapı hakkında konuşup ayrıldık.
Ertesi gün söylediği gibi Atatürk Parkı`nda buluşmak üzere yola çıktım. Tabii beni park ismi konusunda keklemesi pek işe yaramadı zira şehirde sadece bir tek park vardı.
Sabah yürüyüşünü yapan efsanevi lideri orda buldum. Beni görünce sevindi. Ya da hırladı. Emin değilim.

Puroların nasıl yapıldığını merak ettiğimi söyledim. Bana tuhaf tuhaf baktı: "İşte tütünü alıp yaprağa böööyle sarıyoruz!" dedi. Ben de anlamamış gibi yaptım. Zira imalathaneyi gerçekten görmek istiyordum. Bu yüzden "Nasıl?" dedim.
O da "İşte bööyle böyle..." dedi. Uyuz uyuz sırıtınca "Öff tamam gel!" diye bağırdı. Hızlı adımlarla ara sokaklarda ilerlemeye başladık.

Havasız, geniş bir odadaydık. Adı Havana olan bir yer için ironik bir durumdu. Puro imalat masalarının yanından geçerken kimsenin Fidel`i iplemediğini görünce biraz şaşırdım. Sanırım tüm Küba, Castro`ya küsmüştü... Neyse... Sonunda boş bir masa bulduk ve Komünizmin Son imparatoru, bana, kendi elleriyle bir puro yaptı. Ardından elimi sıkıp veda etti. Sanırım bir işi çıkmıştı. Eee devlet adamlarının hayatı böyle... Bu güzel jeste bir karşılık vermem gerekiyordu zira uluslararası diplomaside "karşılıklılık" esastı. Tabi "karışıklık" da...

O akşam, ona kendi ellerimle SARMA yaptım. Zaten elleri olan ve benim yerime sarma yapacak kimseyi tanımıyordum bu yaban ellerde...

Günün ilk ışıklarıyla beni tencereyle karşısında gören efsanevi lider bana sarıldı. Tencere taşıdığım için ellerini sadece boynuma dolanacak kadar yaklaştırabildi. Öyle sıktı ki bir süre nefes alamadım ama bu büyük liderin sarılmasını nasıl kesebilirdim ki? Zaten bir süre sonra sarılmaktan yoruldu. Koltuğuna çöktü. Puro kutusuna uzanırken tencereyi ona uzattım. Kapağını açtı. Bir sarma alıp önce kokladı. Sonra bir ucunu ağzına sokup öbür ucunu yakmaya çalıştı. Şaka yapmadığını, öksürmeye başlayınca anladım.

Tencereden bir sarma alıp yedim. Birkaç tane de ona yedirdim. Şaşırmış görünüyordu. Sonradan öğrendiğim kadarıyla ne zaman kalp krizi geçirse öyle görünüyormuş.

Kızmamış olacak ki hava alanında büyük bir kalabalık tarafından sanki kahramanmışım gibi uğurlandım. Gerçii kendisi hastanade olduğu için uğurlamaya gelemedi ama bu kalabalığı, O göndermiş olmalıydı.

İşte böyleee... Zeytinyağlı sarma hepimizin hayatında önemli bir yer tutuyor. Ona gereken saygıyı gösterin ve eğer kalp hastasıysanız, birinin ağzınıza ardarda birkaç tane sarma sokuşturmasına izin vermeyin.

Saçma Sapan Bir Sarpa Sarma