Hayat diyorum çok mu kısa... Ya da çok uzun da biz yaptıklarımızla mı kısaltıyoruz onu... Garip bir duygudur. Masaya oturduğumda güneş yanaklarıma vuruyorken, şimdi geceye direrenen bir çift göz buluyorum üstüme ilişik....
Ne tanımısız bir duruştur bunu tanımlamak.

İnsanın kendisini resmetmesi...

Çok mu bencilim, yoksa herkes mi böyle düşünüyor!
Bazen hiç kimsenin beni anlayamayacağını düşünüyorum.
Bazen, hep bir limanda, rüzgarlar saçlarımı dağıtırken öylece bekleyeceğimi düşünüyorum.

Çok mu yavan!

Senin de yok mu ki, beklediğin bir liman!
Ve hiç esmez mi, bir rüzgar saçlarına kurulu bir rotada...
Bir garip seyyahlık; kendine göçen...