İşte yazıyorum şiirimi,
Ölüm yıldönümüne var daha
Belki okurum, dost gönüllere
Belki yanıma kâr kalır göz yaşlarım
Kendime saklarım.

Acıları katık etmiştin ekmeğine
yanmışçasına haykırırdın türküleri
Sen söyledikçe ben ölürdüm
Ben öldükçe sen söylerdin
Yüreğimin sesinden.
Ben kaldım, sen öldün
Döndün yüreğimde
Sanki geri döndün.
Sevdiklerini söyleyenlerden çok severdin ülkeni
Kıskanırdın, sakınırdın Türkiye’ni
Söyledikçe türkünü
Tüterdi fırın bacası gibi yüreğim
Ağlardı gözlerim sesinde
Ağlardı yüreğim, şarkıların içinde.
İsyanın kitabını yazmıştın
Acılı yüreğini kazmıştın
Dertlerimizi haykıran sesinle.
Şimdi, sesinle ağlıyorum
Devamda acılar, kahırlar yine.
Severdin ya insanları
Sevmeden yazılır mı şiir?
Sevmeden, söylenmez türkü
Karasevda bir tutkuyu çok gördüler
Seven bir yüreğin sesi battı elitlere
Seni kurban ettiler
Seni kurban ettiler
Gelgitlere.

Kirli Paris,
Hasretin karasında yüreğini tüketti
Özlem fırınında yaktı, yanmış yüreği
Oysa vatanında ölmekti dileği
Yaşayamadığı memleketinde ölmekti adam gibi.
Ben Türküm
Bilmeni istedim ne önemi varsa
Ülkemi seviyorum kendimce
Seni de seviyorum şarkılarında
Kürt yüzünün sakallarını seviyorum
İsyanlarını seviyorum adamım
Kavgadan uzak düşünceni
Kavga eder gibi haykırışlarını seviyorum.
Piyonları sevmiyorum,
Kalıpsızları, cıvıkları
Riyakar yılışıkları sevmiyorum,
Senin gibi.
Hırsızları, bozguncuları
Vatan sever görünen oyuncuları sevmiyorum,
Senin gibi.
Silahları, savaşları sevmiyorum
kardeşleri, barışları seviyorum
İnsanları seviyorum
Seni seviyorum,
Seni seviyorum şarkılarında.

................
“odam kireç tutmuyor kumunu karmayınca
sevda baştan gitmiyor, yanına yatmayınca”
.....................
........................
“ben sevdim eller aldı
niye, ben ölmüş müyem?”