Deniz kenarında bir
Parktayım şimdi
Yanımda sen
Etrafta yaprakları
Dökülmüş ağaçlar
İki kişinin
Sesi geliyor
Uzaktan
Eyvah yoksa
Birini mi öldürüyorlar
Karanlık ve soğuk
Şimdi
Yaklaştıkça mevsimler
Değişiyor
Yaz oluyor
Birden
Kışın ortasında
Parkta
Öpüşürken o iki
Yabancı kişi
Bizim gördüğümüz
Yalnızca kendi
Korkularımızmış
Belli

Elin ne kadar sıcak
Diye hissediyorum sonra
Denize bakarken
Birden
Önümdeki adalar
Boğulurken içimde
Parmaklarım parmaklarının
Arasında
Geleceğim sıcak
Boyalar bulaşmış
Avucunda
Parmaklarımın ucunda
Sen
Senin ellerinde
Çıplak ruhum
Bir çınara tırmanmış
Yanı başımda
İşi gücü yaşamak
Olan bir sincap
Aklına bişey gelmiş
Gülümsüyor

Deniz kenarında bir
Parktayım yeniden
Etrafta yaprakları
Dökülmüş ağaçlar
Kendi halinde
Dönen bir dünya
İçinde
Deniz ve adalar
Çınar ve sincap
Bi de sen
Biliyor musun artık
Nazım
Seni daha iyi
Anlıyorum

Küçük sincap
Duyuyor musun beni
Seni seviyorum.
Seninle aynı
Çınarda
Hep bu parkta
Yaşamak istiyorum.