Mucizeler ülkesi de denilebilir... Ülkemizden bahsediyorum. Bana herhangi bir ülke gösterin ki, bizim sabredebildiklerimize katlanabilsin. Hiç sanmıyorum.

Elektrik kesik ses eden yok! Sular akmaz, aynı sabır! Her iktidara gelen zaman ister, eskisini aratır hale gelir, tık yok!

Ama bütün bunlara rağmen en ufak şeylere sevinir, mutlu olur her şeyi unuturuz.

Gösterişi sevmediğimiz gibi, yarttığımız mucizelerin de farkında olmayız. Aşağıdaki örnek gibi:

Bir reklam ajansımız. 50.000 adetlik baskılı T-Shirt ihracat bağlantısı yapmıştı. Sıcak baskı tekniği ile yapılan bu uygulama, herhangi bir fotoğrafın T-Shirt'e basılması şeklinde oluyordu.

İlk 10.000 adetlik parti yerine ulaştığında, alıcı firma işin mükemmelliği karşısında gözlerine inanamamış, uygulamayı yerinde inceleyip bilgi sahibi olmak için bu konuda uzman iki kişilik heyeti Türkiye'ye yollamış.

Olay buraya kadar göğüs kabartıcı. Ancak reklam şirketini almış bir panik. O kadar iptidai bir yöntem uyguluyorlar ki, bunun ilgili firma tarafından anlaşılıp siparişin iptal edileceği korkusunu yaşıyorlar.

Derken heyet geliyor. Karşılıklı sevgi gösterileri, iltifatlar, izzet, ikram; heyet sabırsız, illaki imalatı göreceğiz diye sızlanıyorlar. Bizimkiler, hala panikte; yapacak bir şey kalmıyor, utana, sıkıla atölyenin yolunu tutuyorlar. Sanayi sitesinin loş bir katında ki atölyeye geldiklerinde manzara şöyle; bir kırık dökük masa, yerlerde boyalar, yırtık elbiseli birkaç çırak, iki usta ve onbeş metrelik bir uzun tezgah ve tabii ki meşhur T-Shirtler baskı için sıra bekliyorlar.

Bu ortamda, beyaz T-Shirt'lere bu kadar temiz baskı yapmak olanaksız. Ama heyet nezaketen uygulamanın başlamasını istiyor. Kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan firma yetkilileri, çaresiz gösteriye başlıyorlar. İki çırak, masaya paralel tahtanın iki ucundan tutuyorlar. Bu arada usta gerekli boya ayarını yapıyor ve:

-Şimdi!, diye bağırıyor.
İki çırak var güçleri ile öteki uca koşuyorlar. Sonuç: Harika...

Ertesi gün heyet teşekkür ederek ayrılıyor.

Korku ile beklenen birkaç gün sonra karşı firmadan 50.000 adetlik bir sipariş daha geliyor. Bizimkiler kabul edilmenin sarhoşluğu içinde bayram yapıyorlar.

Olaydan bir sene sonra tesadüfen, heyetin verdiği rapor ellerine geçiyor. Aynen şöyle:

"Türkler bütün ısrarlarımıza rağmen söz konusu fabrikayı bize göstermediler. Ancak sanayi casusluğuna karşı aynı ürünün sahtesinin yapıldığı yerde bizi aldatmaya çalıştılar. Biz nezaketen inanmış göründük. Orada bu sürede değil 50.000 adet, 500 adet dahi yapılamayacağını çocuklar bile anlar. Bu bakımdan siparişin devamını Türklere vermekten başka çaremiz yoktur".

Yarttığımız mucizelerin bile farkında değiliz.