Yeni Yıla Gün Sayarken
Yeni bir yıla girmeye gün saymaya başladığımızda her yıl olduğu gibi tartışmalar yine başladı. Yıl başında yeni yılı kutlamaları günah mı, değil mi? Ben her yıl olduğu gibi yıl başını evimde geçireceğim. Alkol kullanmadığım halde bir bardak şarap veya bir kadeh viski içeceğim. Bunu geride bıraktığımız, umutla girdiğimiz ama umutsuzluklara gark olduğumuz eski yıla gittiğin iyi oldu demek için yapmış olacağım. Her yeni yıl umutlarla başlar. En büyük umut kaynağı Milli Piyango’nun şu altı trilyonluk, yeni Tl ile altı milyonluk büyük ikramiye ya bana çıkarsa olacak. Çıkmayınca da bir amortiye bile razı olacağız ama, şans kuşu uçup gitmiştir. Hem de yeni umutlar saçarak. Bu yıl olmadıysa gelecek yıllar ne güne duruyor. Boşuna dememişler umut fukaranın aşıdır. Ye Memet ye. Umut aşımızdır, ekmeğimizdir, her şeyimizdir. İnsan umudu oldukça yaşar. Umutlar yitirilince en büyük sancılar başlar. İntiharların ve kafayı yamenin tek kaynağı umutsuzluk değil midir? Yalnızca yıl başlarında değil, bırakınız gönlünüzde yaşadığınız sürece umutlar yeşersin. Yeşersin ki; yaşamak zevk olsun.
Bu yıl başı yine torunum boynuma sarılacak ve soracak “dede sen bana dört çarpı dört cip alacaksın değil mi?” Eskiden o bize Ferrari bile alacağını söylüyordu.Nasıl alacaksın diye sorduğumda “cırt yaparak” derdi. Yani bankamatik veya kredi kartıyla alacaktı. Bu yıl ilk okula başladı. İlk öğrendiği şey ise para oldu. Dergiye para, Kızılay’a para, her yerde en geçerli olan şey para. Artık paranın cırt yaparak elde edilmediğini, çalışarak kazanıldığını öğrendi. Bu yüzden ona ciplerin çok pahalı olduğunu, elimizdeki arabalarla yetineceğimizi anlatmak zorunda kalacağım. Bir gün arabamın yanına park etmiş devasa cipi gördüğünde cipe bir süre hayranlıkla baktıktan sonra, “bak dede ben bu cipten istiyorum” dedi. Benim arabamın nesi eksik? Boyası mı eski yoksa lastikleri ve koltukları mı? Babanın Nissan’ının neyi eksik. Onun fazladan kliması bile var dediğimde cipin arkasındaki stepne lastiği işaret ederek “iyi ama onun arkasında koruması var” dedi. Biz de taktıralım deyince “olmaz dede raconumuza ters düşer” dedi. Vay be… altı yaşındaki çocuğun raconuna bak. Çocukluğumda bisiklet bile hayaldi. Şimdiki çocukların hayallerini ise lüks cipler ve lüks arabalar süslüyor. Hayallerini yıkmamak için sen okuyacak ve halan gibi büyük adam olacaksın. O okudu ve başardı. Şimdi onların kapılarında iki tane cip var. Sen de okursan halan gibi olursun, istediğin cipi alırsın dedim. Kararını verdi. ARÇELİK in robotundan bir tane alıp ondan Amerikan İngilizcesi öğrenecek ve halasının çocukları ile İngilizce konuşacak. İyi bir başlangıç. İnsanın içinde bir öğrenme hevesi doğdu mu? Kim tutar onu.
Yeni bir yıl gelip kapımıza dayandı. Her gelen yeni yılda şansımızın değişeceğini umut ederek yepyeni beklentilere girdik. Ne şans kapımızı çaldı, ne de Noel baba. Ömür aynı ahval içerisinde geçip gitti. İki tane çeyrek piyango bileti ile umuda yelken açtık. Bu yıl olmazsa seneye bir daha deneyeceğiz. Şans bize gülmedi diye şansımıza küsmeyeceğiz. Yeni yıllarda yeni biletlerle şans kapısını tekrar tekrar açmaya çalışacağız. Zira bu yaştan sonra yeni bir iş kurup çalışmayı düşünemem.
Nice nice yılbaşılar, uzun, sağlıklı ve şansın her zaman yüzünüze güldüğü yıllar dilerim.
Özcan Nevres