Hasreti,
Sevdiðin tüm þarkýlarýn dilinden
Ve sevdiðin tüm þairlerin kaleminden
Sana yazdým.
(Benim mýsralarým,
Azdý hep sana...)
‘Sen bilmedin ama,
Altý mosmor gözlerimle
Us’landým!’
'Oy yüreðinin ýþýðýna yandýðým,
Oy sevdalým!
Hasretlerin çocuðuyum ben;'
Ömrümü yangýndan kurtaramadým

(Bir akþam vaktiydi
Karanlýkta ellerimi býraktýn.
Ömrümü yangýnýn orta yerine
Sen attýn!)

Defne yapraðýna yazýlmýþ þiirimdin
Sabahýn seherinde
Yaðmurla gelen
Sesimdin.
Eski resimlerde
Unutulmuþ aþklar gibi eskidin

Ben, sevdiðim
Sana tutuklu gülüþümle
Yangýnýn orta yerinde
Çok yenildim, çok ezildim
Yüreðime yazmýþtým oysa adýný senin

Þehir derken, c(esaret) derken
Camdaki buðu gibi kederlendim
Bilirsin,
Çok erken
Kaybetmek için
Bu baþý duman günlerinde
Gençliðin...
Bilirsin,
Artýk bitti, ben yokum derken
Sevda var ederdi bizi...
Ve biz,
Bu yüzden sevgimizi,
Depremlerden sakýnýrdýk
Gökyüzünün renginden kýskanýrdýk
Sevdamýzýn rengini...
Temmuz aylarýnda donmuþ aþkýmýzýn matemi
Uzun sürecek besbelli...
Þimdi,
Son kez bu þehirlerden gitmeli...

Defne yapraðýna yazýlmýþ þiirimi,
Muradiye þelalesinin akýþýna býraktým.
Senden kalan bir gülüþüm vardý sevdiðim
Onu da ömrümün küllendiði odalarda
Yaktým!