sevdiğim,
ben şimdi
hasretin tükenmezliğindeyim
caddelere, sokaklara savurduğum kederin
körlüğünde, sağırlığında ve dilsizliğindeyim..



şimdi sen,
......’da bir parkta oturmuş ağlıyorsun
şimdi sen,
beni sevmediğini bildiğimi bilmiyorsun
sen, sevdiğim
uçurumlara, ayazlara ve acılara yürüyorsun



belki de sen değilsin tükenen
belki
her solukta seni andıkça
benim, yitip giden



geçer gider yıllarım
aşklarım,
küser gider
hasret kalır o yazdan
ömrüm susar gider


ben susarım..
susar da sessiz haykırışımda
durmak bilmez,
ağlarım..


anlarım sevdiğim
aşkın mümkünsüzlüğünü ben de anlarım
yine de,
yine de tükenmez senin bu hoyrat acıların!
sen, benim imkansızlığım
sen, benim aşkımsın
sen alınyazım,
sen yalnızlığımsın
korkaksın!

sen,
beni koyup koyup giderken
ben, sevdiğim
tüm tükenenler için
bir kez daha yanarım!