Sene 2020… Aylardan Ocak… Yalan söylemeyeyim ama 14 Ocak falan. Muazzam bir grip yaşıyorum. Arka arkaya öksürüyorum, burnum olmuş ayrılık çeşmesi, kafa ise KKTC’ye selamlar olsun, tam bir zivana… Bunca sene wolverine tadında gribi en fazla 1 haftada bünyeden atan ben, bir türlü iyileşemiyor, arka arkaya öksürüyor, ama inadına da hastalığa karşı direniyor… Olaylar artık bir üst seviyeye geliyor. İlaçlar yutuluyor, sabahları calcium sandozlar çakılıyor, ama bünye ne hikmetse bir türlü kendine gelemiyor. Olaylar, son düzeye, yani kırmızı alarm seviyesine ulaşıyor. Üzülme diye söylemedim ama ben sanırım ölüyorum, ‘Ayşen tatile çıksın’ mesajını İstanbul’dan fişekliyorum… Türkiye’nin başkentinden, Ankara’dan, anacığım devreye giriyor, bazı koca karı karışımları sayesinde dosta düşmana biz daha ölmedik, hala buradayız mesajları çakılabiliyor… (Evet adı Ayşen ve Ayşe’ye gönderme yaptım.) Yoksa sanmıyorum mümkün değil, toparlayamazdım.

Devam edelim… Ben kendimi toparlarken biraz daha zaman geçiyor… Çin’de covid 19 denilen hastalığı medyadan görüyorum. İnsanlar; yollarda, metrolarda, şirketlerde ansızın bayılıyor… Derken beyaz koruyucu üstlerle doktorlar geliyor, bayılanları sedyeyle ambülansa bindiriyor. Hastalık feci ölümcül deniyor ve haber orada kesiliyor.

Çin Hükümeti, bu hastalık aşırı bulaşıcı olduğundan biz sınırları kapatıyoruz, bizim topraklarımıza giren çıkan, insanlık namına, belli bir süre olmayacak demiyor… Hastalık ne hikmetse bir anda İtalya’ya sıçrıyor… İtalya’daki yaşlılar çatır çatır ölmeye başlıyor… Hastalık durmuyor, durdurulamıyor… Yunanistan, Bulgaristan, Irak, İran, Ermenistan herbirinde bu hastalık ortaya çıkarken, çok şükür ki bizim topraklarımıza bulaşmıyor, oh ne güzel bir hastalıkmış bu, bizleri tercih etmiyor derken, bir anda ilk vaka bizde de görülüyor. İnsan gerçekten hayret etmiyor da değil.

İlk vaka oluyor… Derken iki… İki derken dört… Sonra Umre’den gelen bir tayfa olduğu söyleniyor… Onların karantinası tartışılır seviyeye geldiğinde, olaylar daha da farklı seviyeye geliyor. Yasaklar çıkıyor. Belli bir yaş üstü için dışarı çıkma yasağı geliyor… O insanlar evde olmak zorunda oluyor. Hangi sebeple olursa olsun, sırf sağlıklarını hiçe sayıp dışarı çıktıkları için ceza kesiliyor. Daha sonra biraz daha zaman geçiyor… Yasaklar genişletiliyor. Bazı en önemli yerler hariç kimse evden çıkmamalı deniliyor… Yine de evlerinden bazı sebeplerle dışarı çıkanlar; hem cehaletle suçlanıyor, hem de cezalarla karşılaşıyor… Öyle ya hastalığın nasıl oluştuğunu resmi açıklamalarla yapmayan, aynı zamanda hastalığı kontrol etmeyi dahi beceremeyen güç sahipleri, suçlu olmuyor da, öyle ya da böyle sebeplerle dışarı çıkanlar cahil oluyor… Sorumsuz deniyor, biraz da geri zekalı. Kimdir bunu diyenler? Şimdi dışarı çıkabilirsiniz denildiği için dışarı çıkanlar.

Devam edelim… Rakının, biranın, şarabın reyonlarından hafta sonu dışarı çıkması yasaklanıyor. Covid 19 gereği hafta sonu alkolün alınması sanıyorum ki virusun bulaşma seviyesini arttırabiliyor ama hafta içi alınması sakınca olmuyor… Yine bu tarihlerde camilere girişler yasaklanıyor. Sonra bu yasaklar da gevşetiliyor. Müminler evvelden araya şeytan girmesin, bütünlük bozulmasın diye namazlarını omuz omuza kılarken, şimdi her biri tek başına kılıyor. Camiden çıkarken yanında namaz kılana selam dahi vermiyor.

Bitti mi? Maalesef… Hiçbir pandemi aşıyla bitmez diyen profesör ve önerdiği aşı hayatımızda… Oğlunun da o aşıyı üreten ilaç firmasında yetkili biri olduğu söyleniyor… Bereketleri ve dozajları artsın tabi… Kimsenin gelirinde gözümüz yok. Yine de bu aşılanma bir – iki dozla bitmeyecek gibi ön görülüyor… Yoksa Dünya’da bu kadar çabuk koordineli aşı pasaportu yaratılması saçma olurdu. Sürdürülebilirliği var ki yaratıldı.

Demem o ki; biz ileriki sonuçları bilinmeyen mrna aşıları almayı tercih etmedik diyen bakanın mrna aşılarını profesörler eşliğinde önerdiği zamanlardayız. Komplocu ve de aşı karşıtı diye yerden yere vurulanlar yalnızlaştırılıyor; bilimci ve aydın geçinenler; aşılı, aşı olasına rağmen hala maskeli, tek taraflı sözleşmeli, camilerde apayrı, metrolarda omuz omuza, avmlerde ise buyrun hes kodumuz tadında.

Kodunuz tabi. Her şeye. Hala da kabullenmiyor ve başkalarını suçluyorsunuz. Üzücü olan da bu ya zaten.