Ne şanslı çocuklar varmış bu çağda doğan.!
Onlarla ilgilenen ebeveynlerini ve üzerlerindeki mevsimsel zenginlik kıyafetlerini her gördükçe aklımda hep bir hatıram canlanır durur.!

Hiç unutmuyorum babam İstanbul’dan döndüğü bir gün ucuzdur diye yaz ortası kışlık yünlü parka almıştı ağabeyimle bize.
Ağustos sıcağında bir hevesle giyip otobüse binmiştik.

Kukuş teyze diye bir yaşlı nine vardı bindiğimiz mahalle otobüsünde, çok şakacı olduğunu sonradan öğrendiğimiz.!
Oturduğu yerden kalktı. Kalabalığı yararak yanımıza geldi. parkalarımızın başlıklarına kafamıza örttü.Evladım belki üşütürsünüz diyerekten.!
Yolcu otobüsünde gülüşmelerin, kahkahaların sesleri altında eziliyordum. Utanmanın ne demek olduğunu bilmediğim bir yaştaydım.....
M.Avcı