Kara gün dostuyum diye yüzüne gülenler,
Zoru görünce hiç düşünmeden seni terk ederler,
Göz yaşını silmeyip umutsuzluğun içine iterler,
Yalnız kalırsın yaşama hevesinden ederler.

Bitip tükendiğini görmek için sıraya geçerler,
İhanet adlı silahın kurşunlarına hedef seçerler,
Umuduna mutluluğuna göz dikerler,
Yalnız kalırsın elinden ekmeğini alıp giderler.

Ağladığını gördükçe göklerde gezerler,
Düşersin kaldırmayıp toprak misali ezerler,
Bükülmez sandığın belini bükerler,
Yalnız kalırsın dost dediklerin düşman eli öperler.

Kara bir kabus olur uykunu bölerler,
Karşında diş bileyip gündüzünü gece ederler,
Ellerinde yok olur gider inandığın değerler,
Yalnız kalırsın yüzüne bakmaz iyi gününde yanında gülenler.

Güvendiklerin yoluna engelleri sererler,
Sahip çıktığın değerlerden vazgeçmeni isterler,
Uğrunda candan geçeceğin güzellikleri vermeni beklerler,
Yalnız kalırsın dostum diyenler sırtından hançerler.