Her biçim bir özle, her öz de (mana da) bir biçimlenme oluşla beraberdi. Bu bağıntı kopmaz bir yasal oluştu. Bu nedenle totem dönemle ön ittifakı dönemin özü, köleci sistemin özünden ve biçimlenmesinden çok farklıydı.

Köleci dönem; ortaklaşa olana karşın ortaklaşmayan özdü. İlahi biçimli görünüşe karşı, köleci sistem mal sahipliği mülk sahipliği oluşla; sınıfsal yapısıyla; ezen ezilen biçimli Mamon'du görünüştü.

Ön ittifak içinde sorgulanan ilahlar, köleci sistemli mana ilişkisi içinde tersine bir mana anlaması dönüşüyle insanı sorgulamaya başlayacaktılar. Ve ilahlar melezi, insanlarını ilahlara hizmet için yaratmış olacaklardı.

İlahlar, tümeli grup temsilciliği olmakla birlikte kendi ittifakı için çalışırdı. Ve kendi totem grup bilincini muhafaza ederdi. Bununla beraber ilahların sorumlu olduğu grup benliği içinde olanlardan birçoğu ittifak etmekle ortada kalkacaktı

İlahların ön ittifaklar içindeki gibi çalışma hayatından sorgulanır olmaları anlayışı köleci sistemle birlikte ortadan kalktı. Ön ittifaklı ilahlar azade oldukları eylem ve işlerden soyunmuş oldular. Yükleminden sıyrılan ilahlar yüklemsiz görülmez, tanınamaz, tasavvur edilemez olmuştular. İlahın tek tasavvur edilir, tek görünür olma niteliği, köleci mana anlayışıyla birlikte kavranmakla ancak olası olacaktı.

Yeni mana anlayışı şuydu. Köleci sistem ön ittifakın birikmiş zenginlikleri olan servetlerini, ilaha vermişti. Yani, yeni ilah; mülk sahibiydi. Yeni ilahı mülk sahibi olmakla artık bilinen ön ittifakın eski ilah değildi. Yeni ilah mal mülk sahibi El’di; Baal’di; Mamon’du; Rab’dı. Bunların tümü bağlılarına efendi olup, efendileriydi.

Ve bu yeni ilah, sahibi olduğu kendi mülkünü dilediği gibi dilediği kişilere verip vermemekte tek takdir eden güçtü. Yani ilah mülkünü tasarrufla tanınacaktı. Yeni ilah, mülkünü tasarruf ederken insanlar üzerindeki kontrolcü baskı basıncını oluşturacaktı. Yeni ilah, keyfine göreydi.

Yeni ilah, sorgu sual edilmeden; insanların mülk sahibi olup olmayacaklarını insanların kaderleriyle belirleyecektiler. Yeni ilah bu türden yaratmanın takdirce dağıtması içinde tanıtılır, gösterilir, tasavvur ettirilir olmasıyla artık yeni manaca Mamon’du.

Mamon çok büyük bir anlam sapmasıyla ve efendi köle gibi ikilemle çift kutuplu bir tarihi dönüşme olmanın vücut bulan anlamasıdır. Eski ilahın yerine konan bir mana anlamasıdır. Ama asla eski ilah değildir. Hatta Mamon eski ilahın tek sıfatı olan paydaşlık sıfatına karşı çıkıp; paydaş olmayı kendisine şirk saymakla, eski ilahı tümden yadsır.

Yeni ilah olan Mamon’un paydaş tanımazlığı, eski ilahların paydaşlığına karşı oluşla söylüyordu. Yeni ilah Mamon’un giderek tek olması, eski ilahların çoğul olmalarına karşı söyleniyordu. Çünkü çoğul temsilcilik paylaşımcı ortak akıl kararıydı. Oysa tekil oluş keyfi olmakla kafasına göre pay ve mal mülk biçmenin takdiriydi. Bu da malı mülkü oluculara itirazsız tanınma yapma ve biat etmeydi.

Yeni bir gelişme yadsımanın yadsınması olmak zorundaydı. Ön ittifaklar temas etmeyen; tecridi koşulda olan totemiler döneminde özgün mirası devir alıp onu olumsuzlaşışla aşmıştı. Yani yadsımışlardı.

Köleci dönemle de köleci inşamız, ön ittifakın zenginlik ve servetlerini alışla; ön ittifakın ortak akıl, ortak iradeli olan ortak paylaşımlı komün yaşam; yadsımıştır. Bu da yadsımanın yadsınmasıydı. Yani yadsıyan da yadsınmıştı.

Mamon, genel yararı gözeten ilahları yadsıyıp, olumsuz kılıma aşaması içinde; özel mülkiyetçi zihniyetiyle; tahmini altı bin yıl içinde oluşacaktı. Bu alanda tüm özel mülkçü nicelime verir mantaliteleri bünyesinde cem etmeyi inşa eden bir anlamaydı. Ana karakteristiği, bir olupbitti ile mal mülk ve güç sahibi olan varsıl zenginlere malını mülkünü veren, zenginlerin ilahıydı. Her devirin kendi farklı yansımaları içindeki perspektifiyle anlatılabilen bir anlamasıydı. Yüksek profildi.

Ama tek takdirce Mamon olmakla beraber başa kakıcı söylemler olan sözleri; "ilahınız Mamon demeyi; Rabbiniz Mamon demeyi, Efendiniz Mamon demeyi, mülkü ve rızkları veren Baal’iniz Mamon (bağ bahçe veren ilah) demeyi de hiç ihmal etmez. Nedeni de, ön ittifaktaki ilahın iş görme, o işle ilgili bilgisi olma türünden sıfatları olan her şeyin zıttını ve ilah karakterini kendi karakteri oluşla o mülkü size veren benim diye ikide birde boşluk doldurma söylemesiydi.