Marifet eşikten ötesini görebilmekmiş...

Yüzyıllar önceden Karacaoğlan teşhisini yapmış : "...Üç derdim var birbirinden seçilmez; bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm"

Hayat bu ya,

İnsanın gönlü üç dert ile gamlanır.

Gamlanır gamlanmasına da bu üç dert ancak üç şekilde anlanır.

Anlayış da eşikte bağlanır.

Eşik ki, en derin anlamlar içinde gizlidir.

Öyle bir yer ki,

Ne dışarıda ne de içeridedir.

Geçenin de duranın da adı yok eşikte.

Bir kısmımız bükülmüş boyun ile bekliyor,

Bir çoğumuz aşıp gidiyor,

Bir bölümümüz ise aşamadan geri dönüyor,

Hayat işte böyle yaşanıyor.

Aşan eşiğin ötesini hatırlamazken, bekleyen geçenden işaret umarken, aşamayan gam yükünü taşırken hayat akıp gidiyor.

Ay yerküre etrafında dönüyor, Ay'a yakın sularda Med Cezir oluyor.

Suların yükselip alçalması ise yosunlardaki düğümleri defalarca çözüyor.

Geriye ancak şiir gibi bir hikayecik kalıyor.

İçerisinde ise şu yazıyor;

Eşikten geçmeyince içeride boncuk mu var, inci mi pek bilinmezmiş.

Eşik atlamak ile ele bir şey geçmezmiş.

Önemli olan ne geçmek, ne geçememek ne de beklemekmiş.

Marifet eşikten ötesini görebilmekmiş...