Olumlu bir gurur, güzel bir hayatın yaratılmasında çok önemli bir unsurdur. Davanı Bul, İşini Sevgi Ve Gururla Yap. Sevgi inanılmaz bir iyilik gücüdür. Akıl, genellikle değersiz kalmamıza, neden olur. Kalp ve duygular özgürleştirir, heyecan ve tutku yaratır. Akılsa sadece yoldur; bu yol, sevgi gücü ise. Ben gerçekten, içimdeki, bendeki senden kurtulmakla, başarmışım. Ama sevgini asla ve asla kimse benden alamayacağı için, öndeyim. Hayat Bekle Geliyorum Yeni Sevgilere. Her şey yeni bir başlangıç.

Her yürek sevgiyi tanıyamaz, ezilir, arayışlara girer. Çünkü sevgiyi bilmez, boşluktadır. Her insanın görevi: Kendini Geliştirmek Değil, Gerçek Benliğini Hatırlamaktır. Ve biz kirletme süreçlerini yaşattık aslında, hiç vermediğimiz sevgiyi, o almamıştır. Adeta küçük bir parça peynire ulaşan karga misali, tilki peyniri yedi. Tercih meselesi; herkes vermeden alır, vermeyi çok az kişi bilir.

Hayatımın öyküsünü yazmak, hem kolay hem zor. Ama zor olanı seçiyorum. Sevgiyi bir başkasıyla paylaşmak bana göre zıt, herkes bunu kaldıramaz. Ne yazık ki, başlangıçlarını yaşar insan ilk yıllarında, sonrasını düşünmez. Ama son yıllar, önemlidir. Geçen yıllar; ne olursa olsun, hayata küsmekle olmuyor. Bazen tanıştığımız insanlar, cazip gelebiliyor. Öyle bir tartı ki: Tartısı Tartısız Bir Tartı. Denge zor gibi. Ama Maske Takanlar Hariç: Çıkar O Maskeyi De Gör, Dünya Yasalar Ve Yasaklarla Dolu! Kısıtlamalar size uygulanıyor ama uygulayamıyorsanız… Dış görünüş aldatıcıdır. Çünkü o istediğini yapar, siz susarsınız. Biliyorum ki artık paylaşım sevgisi var. Sevgi suskunluğu öyle yıkar ki, gün olur onu kaybettiğinize pişman olursunuz. Gerçeklerimiz, yaşam içinde edindiğimiz tecrübelerle şekilleniyor. Hayat Heyecan Verici Bir Yolculuk Ve Ben Keyif Almaya Niyetliyim.

Kendime ne yapmam gerektiğini söylüyor ve yapıyorum. Bir şeyi yeni fark ediyorum. Beni belki de en fazla etkileyen, hayatım boyunca direndiğim şeylere artan farkındalığımdı. Aslında kaçtığımız her şey, yakalıyordu beni. Yüzleşmeye kararlılığım, adımlarımı atmama sebep oldu. “Ne düşünüyor ya da ne düşünüyorlar” demiyorum artık. İlk hedefte yapmam gereken, anahtarı doğru kilitle açamamamdı . Önümde hep karanlık bir koridor vardı. Işıkları görüyor ama hiç giremiyordum. Kapalı kaldığım her süreç, dokunuyor. Ses, sevgime susuyordu. Bu ben olamazdım. Kapı kapalıydı, amaç sadece anahtarı kilitten çıkarmaktı. Tüm iş kapının diğer yüzünü görmekti. Duvarların ardında, anahtar elimde ve adımım dışarda, kapıyı çektim, ardıma bakmadan.

Hoş geldin Hayatım, Beni Affet Demiyorum, Her Zaman Ki Gibi Sen, Yargıla, Yargıç Ol! Ama dava, davalının. Aslında hayatımın amacı, korkusuz, sonsuz, sevgi ve öz güven: Şimdi Benliğini Buldu. Bütünlük, yaşadığım zaman aralığını, sadece kapatmaktı. Şimdi hızlı bir maratona hazır mısın? Hayır demeyi öğrendim, işte tüm zorluğum buydu.

Her insan biraz çocuktur, sevilmeyi ister. Ama büyür, sevgi içinde kalır ve hep vermeyi bilir, alanı bulunca. Aslında korku, sadece sevgi ile yer değiştirir. Farkındalık yaratır süreç, amaçsız değildir. Sevgiyi, vermeden almaktır benim dünyam. Sol yanım hiç acımıyor, çünkü o sevgi yüklü, koşuyor.