Beyaz bir sayfa herkes için, bir başlangıç.
Hata yapanlar ya da yapmayanlar.
Hangi grupta olursak olalım,
Yaşayarak öğreneceğiz.
Belki yalnız kalarak, belki kalabalıkta
Belki de yargılarımız da...
Ama hep biz bir bireyiz.
Yaşama istem dışı gelmeyiz.
Bizi isteyen anne ve babamız vardır.
Dünyaya gelişimiz kıçımıza atılan bir tokat ve yaygara.
Önce tutunmaya çalışırsın; annene, babana. Emeklersin!
Ayağa kalkar yürürsün. Alkışlanırsın o an gülersin. Başarmışsındır. Sonra devam edersin. Çıkışlar ilk adım basamaklar,
Yükselmeler.
Sonra mücadelen hayatla seninle aranda
Kaybetmeye başlamışsındır, önce anne sonra baba.
Derken süren bir evlilik, sonrası boşanmalar. Her insan farklı
Doğan duygular, dilekler geçmişte bırakılanlar.
Hep deriz: İyi günler ilerde...
Tabii ki o sayfayı yırtıp atana kadar. Buruşturduğumuz sayfa
Atıldığı yerden dönüşümüne kaldığı yerden, giden zamana selam verene kadar…