Erdemin şahsi atı,
dörtnala koştuğumuz ahlak skandalında
manşetlerdeydin bu kez.
kanınla
kanununla

sayın hayat
Ayaklarının altından kayan toprak şahidimizdir ki
Medusa’nın güzel yüzünde bir ölümlü aramak için kırdığımız her ayna
Sivrilen uçlarıyla içimize battı hep

Perseusun ellerinden damlayan zehir
Genzimizdeki o acı tadı alıp
Karanlığın kucağında zevk sağdı usul usul
ve tanrı dişlerimizden aktı
dudak kenarlarımıza bulaşan acı boşluklar
ve çiğ gizemler bıraktı geride.

Biz kulaklarımıza mitler tıkayıp
Ulaklarımızla sahte cennetin anahtarını dağıttık
bir süre vardık
bir süre var gibi yaptık
sonunda aralanan şefkatin kızıl boynundan aktık
yokluğa
ya da yokluğa benzer bir uçuruma

Kaba olmak bize yakışmazdı. !
Biz nezaketin dağınık yüzüne
ince parmaklarıyla kirli anlamlar çizen,
ve her anlamda acı acı inleyip
inatla düşen
biz şehvetin kırbacıyla hayatın kalçalarını okşarken
biz mağrur,
biz arınmış hüzünlerin sert çocukları
ağlıyorduk
olmaz şeydi

devlet sırları,vahşeti erdem kılmak
vicdan, ölünün arkasından ağlarken gülmek için
tanrı ise olmaz şeyleri oldurmak içindi
biz bir süre vardık
bir süre sadece varmış gibi yaptık
sert çocuklardık
kalbimiz kiremit sarısıydı
çatısı akan anne yarısı gibi.