kıvrak cümlelerimizi
penis boylarımızla bir tutup
vahşi bir orgazm yaşıyoruz her paragrafta.
yazmak yaşatmaya eş değer gibi
derinlik ağızlarda
mesafemiz
birde bir
bölü
hepimiz

ey insan
merhamet tanrının son kalesiydi.
kuşatıldı
renkli vizyon
ve modern lezyon
atımın şaha kalkmasından hemen önce
kirli şövalyelerini karşıma dizen diazem manyağı bir şeytanı ezerken bile
merhamet dilendim

.. ey merhamet sen ne güzelsin.
dudakların ne dolgun.

şimdi
kıblemi ne tarafa koysam
tanrı yer değiştiriyor
haliyle bir tarafı da kalmıyor ibadetin
kuşatma biterken
tanrı yaralı kalbini
omzuma koyuyor
birlikte ağlıyoruz

derin bir yüzeyde
kıvrak cümlelerimizi ateşe verip
şeytanı ısıtırken