Çevik Bir adını ilk defa duyuyorduk. 1991 yılının ortalarında bu adamın ismi bizim sokaklar da dolaşıyordu. O dönemde Kasımpaşa da faaliyet gösteren Tersanede çalışan bir arkadaşımız bu ismi duyurmuştu. Bu arkadaşımız aslında bizim Deniz Kuvvetlerinde ki köstebeğimiz sayılırdı. Bir gün meyhanede içerken heyecan içersinde anlatmıştı:

“Çevik Bir denen bir paşa var. Bütün subay, astsubaylar onun için geleceğin Atatürk’ü diyorlar. Hepside o günü bekliyor. Haberiniz var mı ulan” diyordu.

İlk kez bu adı duymuştuk. Kimdi bu paşa?..Kimdi bu adam?..Anlattığına göre sadece Deniz değil Hava, Kara, Jandarma kuvvetlerinin bütün personeli subayları bu adama hayranmış. Memleketi kurtaracakmış. Hemen hepsi bu kurtarıcıyı bekliyormuş.

Yıllar sonra ortaya çıkan belgelerin ve darbe planlarının şekillendiği yer olan bu merkezin neden Deniz Kuvvetleri olduğunu arkadaşımız farkında olmadan anlatmıştı. Hayranlık seviyesi orada daha fazlaydı belki.

“Bütün Denizci subaylar ona tapıyormuş”

Anti sosyal kişilik bozukluğu olan bir arkadaşımız ise karşı çıkmıştı:

“Memleketin sanki kurtarılmaya ihtiyacı var kardeşim?..Yeteri kadar batmışız zaten. Mevzuyu değiştirin. Fener bu hafta ne yapacak onu anlatın ” diyordu.

Azılı Atatürkçü ve bir o kadar vatansever ve ondan daha da beter kahraman hastası bir gençliğin üyeleri olarak çok heyecanlanmıştık. Koca bira bardaklarını durmadan şerefe, şerefe diye tokuştururken de haykırmıştık.

“İşte kahraman, işte kurtarıcı…Dağ başını duman almış, yürüyelim arkadaşlar” diyorduk.

Kıbrıs gazisi olan üşütük bir arkadaşımız ise adeta coşmuştu. Bize sürekli bira ısmarlıyordu.

“Savaş ne zaman çıkacak.?..Beni de alırlar mı ne olur söyleyin. Bende sizlere katılmak istiyorum” diye adeta yalvarıyordu.

“İnşallah, inşallah” diye ona da söz vermiştik.

Tersane işçisi köstebek arkadaşımız içtikçe konuşuyordu:

“Bizim tersane komutanı olan Tuğgeneral abimiz o biçim yolunu buluyor. Ne ihaleler dönüyor bir bilseniz?..Ulan orada bir paşa olacaksın yedi sülalene yetmezse şerefsizim. Holding sahipleri bile onların yanında fakir kalır” diyordu.

“Haklısın, haklısın” diyorduk.

Herhalde para kazanılacaktı. Devrimin paraya ihtiyacı vardı. Ne yani şeriatçılar, komünistler kazanıyordu da bizim dava arkadaşlarımız mı kazanmayacaktı?..Bunun aksini bile düşünmek olabilir miydi?.. Onlar Atatürkçü insanlardı. Bizlerde öyleydik. Sanki biz siviller yolumuzu bulmuyor muyduk?.. Eninde sonunda yollar bir yerde kesişecekti. Ordu, millet el ele hep beraber sıfır noktasında buluşacaktık. Sonrada karşı devrimi başarıyla gerçekleşecektik. İttihat-Terakki'yi kuran abilerimiz de bu şekilde meyhaneler de, varoşlar da, kışlalar da, sokaklar da birleşerek o devrimi yapmamış mıydı?..

O gece tüm sarhoşluğumuza rağmen mutlu bir şekilde sürünerekde olsa evimizin yolunu bulmuştuk?.. Ertesi gün güç bela yataktan kalktığım da şok geçirmiştim. Korkunç bir baş ağrısı ile uyanmıştım. Eşimin saçları beyazlamıştı. Bu kadına neler olmuştu?.. Aynaya baktığımda ise adeta kendimden korktum. Bir hortlak gibiydim. Eşim bas bas bağırıyordu:

“ Allahın belası adam sonunda uyandın demek. Böyle uyku mu olur. 21 senedir uyuyorsun...O gece içtiklerinden zehirlenmişsin. Komaya girmişsin. Nerede ise fişini çekicektik. Doktor beye dua et sen. Bak şu televizyona da paşa paşa diye senelerdir sayıkladığın adamın bir halini gör. Bir gün benim ya da çocukların ismini bile sayıklamadın nankör herif” diyordu.

Spiker haykırıyordu. Gözlerime inanamadım. Bu bizim paşaydı. Ne namazı, neler oluyordu?..Bunlar gerçek miydi, ulu Tanrım?..

" 28 Şubat soruşturması kapsamında tutuklanan dönemin Genelkurmay 2. Başkanı emekli Orgeneral Çevik Bir'in üç gün gözaltında tutulduğu Ankara Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü'nde seccade isteyip 5 vakit namaz kıldığı ortaya çıktı. Çevik Bir ile birlikte namaz kılan emekli Tuğgeneral Abdullah Kılıçarslan, Hüsnü Dağ ve Salih Eryiğit'in ise seccade bulunamayınca gazete kağıtlarının üzerinde namaz kılmak zorunda kaldıkları öğrenildi."