Ey sevgili, içki içmem günahmış. Bu gece efkarlıyım söyle nasıl içmeyeyim. Gel yanıma, sana bakıp içmeden sarhoş olayım. Ne ben günaha gireyim ne sen hoyrat ellerde kadeh gibi kırıl. Seni sevmek üzüme bakıp şarap küpüne dönmektir. Gel otur yanıma, sağım solum bağ bahçe olsun. Yüreğim yanında ezilip büzülerek şaraba dönüşsün, sarhoşluk damarlarıma dolsun. Ne ben günahkar olayım ne sen başımı döndüren içki ol. Yanımda altından şarap nehirleri akan cennet gibi kurul da, seni sevmenin sevabına ereyim.

Ölmek ve yaşamak ne ki? İnsanlar dünya kadehinden boşalır gider. Dolu dolu şarap tadında yaşamak isterken, bir salkım üzümden düşen tek bir tane gibi ayrı düşer toprağa. Tek bir şarap damlası kalır dudaklarında. Dünyadan aldığı tat sadece budur.

İnsanın sarhoşluğu dünya bağında sepetlere doldurulan salkımlardan çıkan bir kadeh şaraptır belki. O şarap ki sevgi denilen gönül bağında asıl tadını alır. Aşk şarabı bağrına vurulan gönül bağının üzümlerinden damlaya damlaya oluşur. Sonra yürek küpüne dökülür. Ey sevgili yüreğini bir kadeh gibi ver elime. Korkma kırmam onu. O kırılırsa ne sen beni seversin ne ben aşkınla sarhoş olurum. Anca ben bilirim kıymetini. Anca ben bilirim dünyanın bir mahzen olduğunu. Dünyadan alacağım bir damlalık tadın o mahzenden dışarıya açılan tek kapı olduğunu da bilirim. Bu dünya mahzeninin karanlığına bir üzüm tanesi kadar bir delikten ışık sızar. O ışık aslında sevgilim senin dudakların, gözlerin kadar büyüktür. Bu kadar ışığı çok görme bana. Gel otur yanıma, kapansın sarhoşluğumla içine düştüğüm kuyu. Kurtar bedenimdeki yokluğu.

Sokma beni günaha. Bir içimlik dünyada küplere bindirme beni. Dereleri, nehirleri boğazıma dolayıp beni boğma. Bir damla içki için beni günaha sokma. Gel otur yanıma. Sana bakıp içmeden sarhoş olayım. Altından şarap nehirleri akan cennet gibi yanıma kurul. Cehenneme beni atma. Değmez bu dünya için yanmaya. Bir damla dünya tadı için değmez kül olmaya.