Bir kulağı çok az duyan ve işitme cihazı kullanan biri olarak yarı sağırlığın olumsuz yönleriyle kafanızı şişirmeyeceğim.
İşitme kaybının olumlu yanı mı olur yahu? diyebilirsiniz; ama ben bazı olumlu yanlarının olduğunu düşünüyorum.
Bir kere iki-üç kişilik diyaloglarda çok zorlanmasam da kalabalık ortamlarda müthiş bir efor harcamam gerekiyor konuşma dışında kalmamak için ve diyaloglardaki duyamadığım tarafları tahmin etmem gerekiyor. İşte bu da pratik olmamı gerektiriyor. "Şu adam ne düşünüyordur? Şu cümleden sonra ne konuşulabilir? Şu vatandaşın üslubu nasıldır?" diye enine boyuna çözümlemem ve bunu en kısa sürede yapabilmem gerekiyor.
Bir anımı anlatmak istiyorum:
İstanbul'a yeni geldiğimde Davutpaşa-Sağmalcılar arasında metroya binmiştik arkadaşla ve ben üç istasyonu tam duyamamıştım.
Otogar tamam.. Otogardan sonra forum İstanbul'u ben "Çorum-İstanbul" olarak anlamıştım. Bunun üzerine büyük bir hayretle arkadaşa: "Yahu neden Çorum-İstanbul hattını da otogara dahil etmez ki bu insanlar? Ne garip iştir?" demiştim.
Sonraki istasyon Terazidere'ydi.
Ben onu "Terazidede" olarak anlamış ve o ilginç hayalgücümün de etkisiyle o mevkide çok adil bir yatırın olduğunu ve ona da Terazidede dendiğini uyduruvermiştim Sağmalcılar'a gidinceye kadar. Allah'tan başka istasyon yoktu.
Hoparlörün sesi mekanik olduğundan birçok insan metrodaki durakları anlamayabilir tabii; ama ben bu olayı çok fazla yaşadığımdan hayalgücü, pratiklik, empati kurma gibi yeteneklerimin geliştiğini fark ettim işitme kaybım sayesinde.