Anneler babalar,kadınlar günleri kutlamalarından sıyrılıp insanlığın tümünü içine alan ve kucaklayan insan'lık gününü, önce hep birlikte var etmeye,ardından her yıl ve hatta her gün kutlamaya davet ediyorum.
Seni ne kadar hakediyorum? Sevdiğim kadar mı değer verdiğim kadar mı?
Rüzgar,
yine , ayrıntılarını özenle kurduğu bir sonsuz gezinti oyununun tek oyuncusuymuşçasına güvenle, savuruyordu kendini oradan oraya...
İnsan hayatı rutindir.
Dünya' ya her gelen ve her veda eden ,
Senden benden farksız birşey yapmamıştır.
Doğmak,emeklemek,yürümeye başlamak ve sonrası...
Her şey gözümün ellerimdeki tüylere çarpmasıyla başlıyor.
Yavaş yavaş süzüyorum; bakıyorum.
Derimin üzerindeki gözeneklerde başlayan bu "rastlantı akış" yan masada oturan kadının dudaklarına çarparak devam ediyor.
Bir kafeteryanın "boğuk kalabalığı" arasında yitiyor sesler.
Ayna bize geçmişi gösteriyor hayat denilen kavrama sıkışmış bir oyuncunun geçmişten yansımasını...
Şimdi zaman yaprakların düşüşüne gizlenmiş kitabı okuma zamanı. Açın pencereleri evinizin önündeki ağacın dalındaki yaprakları okuyun, okuma yazmanız varsa tabii ki
İnsan hayatı rutindir.
Dünya' ya her gelen ve her veda eden ,
Senden benden farksız birşey yapmamıştır.
Doğmak,emeklemek,yürümeye başlamak ve sonrası...
Arkadaşım Cuma günü sınıfıyla yürüyüşe gelmemi istediğinde önce biraz duraksadım. Çünkü, o gün benim boş günümdü; ya uykumdan fedakarlık ederek yürüyüş fırsatını değerlendirecektim, ya da boş verecektim. Her şeyi öğrenme hissim ağır basınca, evet, dedim.
