Avukat Betül, Ağustos sıcağında belki elli derece ısının altında, sırtında dosya bulunan çantası ile mahkeme heyetine eşlik ediyordu.Yüksek avlu duvarları ile çevrili dar, arnavut kaldırımı döşeli, otantik sokaklar ona sanki bir Ortadoğu ülkesindeymiş hissini veriyordu.
Kan ter içinde keşif mahalline ulaştılar. Dava konusu yer eski bir Mardin evi. Dışarıdan sadece büyük bir avlu duvarı görünüyor.
Ama içeri girince hoş, yöresel bir avlu, avluyu çevreleyen yi
ne başka evlere ait adam boyunu aşan yüksek duvarlar ve yaklaşık 70m2 civarında minik bir ev-cik...
Davacı vekili (Halen Almanya'da ikamet eden ) müvekkilinin, babasının isminin tapuya yanlış yazıldığını iddia ediyor. Güya baba isminin düzeltilmesini, tapuda işlem yapamadıklarını, mahkeme düzeltmeye karar verirse taşınmazın satışını yapacaklarını, yanında bulunan şahsın evi yeni satın aldığını, söz konusu yanlışlık nedeniyle devir işlemlerinin yapılamadığını beyan ediyor.
Bu arada tanık dinletiyor. Tanık da yıllardan beri o evi bildiğini malikin avukat beyin müvekkilinin babası olduğunu söylüyor.
Keşif zaptı tutulurken orta yaşın üzerinde bir bey ve 8-10 yaşlarında bir çocuk mahkeme heyetine yaklaşıyor. Adam başlıyor anlatmaya:
'Bu yer tapuda adı yazılı kişiden itibaren 4-5 el değiştirdikten sonra ben satın aldım. Fakat tapusunu alamadım. Küçük bir ikramiyem vardı ancak buraya yetti. Hanım da vefat edince çocukla bir başımıza kaldık, idare edip gidiyoruz şükür' diyor ve tanığa dönerek:
-Sen ......semtinde .....isimli emlak ofisinin işletmecisi, emlakçı değil misin?
Hazine adına davayı takip eden Avukat Betül boğazına bir şeyler düğümlendiğini hissediyor. Sesinin titremesine engel olamayarak
:-Hakim Bey, tanık beyanları yeterli değil, keşifte de davacının iddiaları ispat edilememiştir.Yazılı beyanda bulunacağız diyor, gözlerinden iki damla yaş süzülerek ve Allah kimseyi kanundan ve vicdanından mahrum bırakmasın diye ekleyerek...