SEN YOKSUN YA ,KUTLAMADIM İŞTE…

Özlem ateşi düşmüş içime ,birazda otobüsle yolculuk yapma özlemi eklenince memleket yolundayım.
Heyecanla kapıdan girip ona bir güzel sarılıp sevindirmeyi hayal ediyorum.
Hep derin uykuda olup uyanmayı ayıp saydığından’’ yok uyumayrum ki içim geçmiş öyle ‘’diyen annemi derin uykuda yakalıyorum..Önce beni tanımıyor sonra sarılınca kokumdan olsa gerek ‘’ hah sen mi geldin’’diyor.iki gün birlikte zaman geçiriyoruz son gün pek keyfi yok’’ acaba diyorum bu deli kızı yordu mu dün gece horun tepdirip’’
‘’Beni bi yıka gitmeden ‘’diyor banyo onun için biraz dedikodu yapma yeri hem seviyor yeni gelene yıkatmayı gücü yok artık ihtiyaçlarını görmeye. Son gün hiç evden çıkmadan yiyip içip oturuyoruz, akşam yolculuk var yine dönüş başlıyor.
Ama annem pek tatsız pek yorgun.Kapıda vedalaşırken sıktığı yumruklarıyla çocuk gibi gözlerini siliyor ‘’belki bir daha göremezsiniz benİ’’ diyor.
‘’Yok be annem diyorum sen böyle diye diye kaç kere yolladın bizi bak yazın sen bizdesin ona göre’’ diyorum, ama içim acıyor ıslanmış gözlerinde boğuluyorum kapı kapansa ağlasam istiyorum.

Yolculuk boyunca gözleri gözlerimden gitmiyor.
Sessiz geçen bir hafta sonunda kardeşimin sesi düşüyor ortalığa annem bayılmış acile getirdik.daha sonra başlıyor hastane ev arası gelip gitmeler her gün telefonla haberini alıyorum.gel diyor kardeşim gel gör yine sevinir seni görünce .hafta başı gitmeye hazırlanıyorum. Akşam yolda olacağım . kısmetse sabah koklarım annemi.içim sıkıntılı.
Bir şey var sanki birazdan yağmur yağacakta bulut kaplamış her yanı gelen telefonla zıplıyorum yerimden ,eşim arıyor saçma sorular sorup telefonuyla zıplattığı beni bu sefer sinirden zıplatıyor.
Ve bir ses annen vefat etmiş ve ve bir sessizlik………. Telefon yerde ben derinde diplerde.
‘’Çıkarın beni kuyudan nefessiz kaldım burada’’,sonra elimde telefon nasıl ,niye ne zaman? Bugün çıkıyordu, eve gidecekti, ama o iyiydi, yok olmaz şaka bu !
Kara haber çabuk yayılır dedikleri bu olsa gerek kaç insan toplandı bir anda şimdi yoldayız
Sustum ben artık konuşmuyorum sözlerime küstüm anneme küstüm.
‘’Annem gözlerinde yok olduğum , bırakıp giderken seni kapıda bakmasaydın öyle delip geçmeseydin yüreğimi. Dimdik bırakırken seni yatmak oluyor mu şimdi.Başörtüsünü sevdiğim pembem , elin sıcak, babamın eli gibi değil.yüzün gülüyor yine masum..
Tabutun başında öperken yüzünü korkuyorum ağlamaktan incinir ıslanır diyorum.
‘’Hem babam çok bekledi onu yeter kavuşsunlar ‘’diyip kendimi avutuyorum..
Tek isteği olan evinin önüne getiriyoruz annemi komşularıyla vedalaştırıyoruz Evim ,annem, babam ve çocukluğum. Ben o an küçülüyorum top oynuyorum sokakta annem bağırıyor yeter gelin diye..Son yolculuğu yapıyoruz annemle son vedalaşmayı gözleri ıslak değil şimdi gözlerini kapamış bizlere.
‘’Benden bu kadar diyor gülen yüzü, bundan sonrası sizindir’’Güneş tabutun üstüne vururken gülümsüyorum makbuşuma gizlice..Bugün anneler günü annem. Artık yok sayıyorum bu günü , kutlamıyorum yokluğuna inat…