/ruhumu baharın kollarından alan ayaz
kayıp kentin arka sokaklarında
vur duvara/

yüzümdeki hüznü sil üryan şehrim
bir harita çiz duvarlarımın soluk nefesine
karanlığı tavaf ettikçe korkularım
sabahım gökkuşağı fısıltısında coşsun

beyazın siyahla düellosunda
yol ver maviye

aynanın sırrına dokun sancımın narası
yakılacak kadar üşüdü sızım
surlarımda künyesiz feveran
sabrımda sürgün masallar ironisi
içimdeki çocuğa umudu giydir
ey! gamzeli uçurtmalar silsilesi…

güneşin gözlerine asıldıkça sevgi
kainatın kalbinde doğar ahenk
kana kana içerim şiirin oluğundan hayatı
öksüz gölgelerin şafağına
huzura doymuş çocuğun gülüşünü çizerim
vira vira der tenimin nidası…

baharın masumluğunu giy ruhum
fiyakalı bir vaveyla doğur inceden
ufkumdan imge yağdıkça dehlizime
inlesin gönül vadimdeki gelin/cik düşleri…

hadi yaşam!
soy üzerindeki sır perdesini
suskumla karılmış ıssızlıktan sıyrılıp
arınmış ezgilerin duvağını takacağım
sarıl yüreğime...