Bakımsız bir parkta eski bir bankta
Çaresizce oturmuş bekliyordu şarapçı..
Kara kara düşünüyor ara ara iç çekiyordu
Acaba şuan içinden neler geçiyordu?
Ne bir sevgilisi ne de arkadaşı olmalıydı
Ama biyerlerden bir şişe şarap bulmalıydı
Gözleriyle etrafı inceden süzüyordu
Biyandan da içten içe üzülüyordu
Onu görenlere kendini acındırıyor
Para verenlerin arkasından sinsice gülüyordu
Bikaç dakika sonra yerinden kalktı
Karşıdaki büfeden şarabını aldı
Tekrar kendi yerine gelip
Çorabındaki çakıyı çıkardı
Şarabın tıpasını yontarak bir delik açtı
Bu delik yüzüne gülücükler saçtı
Bilmem bu şarapçının yaşı kaçtı?
Derken ceketinden bir gazete çıkardı
İçinden bi parça ekmek kopardı
Ekmekten bir lokma şaraptan bir yudum
Sanki onda biran kendimi buldum..

Ulaş Tuzak