Ölü atlar kişnemesi duyuyorum

Şakaklarından, ürküten sesler.

Nal sesi, demircinin dövdüğü eriyik element,

Dökülüyor şehrin sokaklarına.

Âlemşümul cümbüş yaşanıyor.

Kaçacak yer arıyorum.



Topal bir cambaz dileniyor köşe başında!

Sentetik peruğuyla bir kadın geçiyor,

Kof yığınların arasından.

İstiflenen karanlıklar basıyor her yanı,

İmtihan potasında eriyorum.

İmtiyazlar sabit kafaların içinde...

Karmaşık vizyonların çığlık nöbetinde,

Kendimi iç avluya kilitliyorum.



Bulutlar söz birliği etmişçesine,

El ele tutuşup kaçıyorlar.

İnatçı yapraklar düşmüyor dallarından,

Kuşkularım en doğal eylemlerinde!



Numunelik kelimeler kuruyor dostlar,

Hasbihal ederken birbirlerine...

Sahip olduğum yeti enva-i çeşidi oysa

Sentetik sansür sürçüyor dillere...



Bir koku geliyor darağacından,

Cinnet belleklere ulaşıyor.

Dimağ görkemli bir barınak!

Derin ihtilaflar, genel geçer konular,

Cilt cilt tüketiyor ömrümü...



Dinginlik istiyor tüm istek kipim,

Gövdemde yapışık iki baş,

Konuşuyor ihtiyari, gayri ihtiyari...

Yüreğim istek kipleri neticesinde kevgir!

Silikonlaşmış bir hayata akıyorum.





Töhmet ile sümenaltı gerçekler,

Buluşuyor umulmadık mahzende!

Karanlıkta, kızıllıkta

Hezeyanlar ordusu, çıtkırıldım biblolarla

Aynı ringte dövüşüyor...

Mağlup, namağlup belli değil.

Dudak kenarından sızan kızıllığı,

Beyaz bir kâğıda betimliyorum.



Tarihin kucağında dibek sesleri,

Kâh güpgüçlü kâh esamesiz,

Bir buğday tanesi gibi mütevekkil

Herşeye hazırlıklı öğütülüyorum.



Sonu yok, kaçış yok bitmedi...

Su, sır, aşk, ateş!

Nur'un Nar ile düellosunda

Hedef tahtasına astım kalbimi...

Nişan ve ses ve korku ve ümit!

Dil ile ikrar kalp ile tasdik.



İçtiğim sularda bocalayan balıklar,

Tuzlu su yakar, hem onları hem beni...

Kendimi unutmadan hatırlarım her demi.

Ya bilsem ya kendimi, halim nice gözükür?



Bedia Belkıs BALCILAR