DÜŞLER AYAKTA



Yalan olmayan sözler, uçup gitti sonsuzlukta. Seven yürekler, unutmadan sevgilerini karıştılar gökkuşağının renklerine. Ezgiler ağladı, yürek bir dakika dinleyemedi duygularını, bir telaştır aldı götürdü iç sızılarını. Yağan yağmur, kar. açan çiçekler...Giden mevsimler, yok etmeden unutturdu sevdaları.
Bir gün belki bir gül, bir söz, bir yer, bir ezgi alıp götürdü yüreği yaşanmışlıklara. Elden gelen bir şey yokken ne denir ki...Sadece bir derin ah çekilir. Giden gitmiştir,yaşayacakları daha nice sevgiler, yol yol dizilmiştir. Her bir sevgi, diğerine bir anı bırakırken ağlamayı bile unutan gözler, aynaya bakar. Aynadaki, güler ona, 'Hala vakit varken pişmanlıklarını gömdüğün yerden çıkar.' diye fısıldar kulağına.
Uzakta bir tren sesi...Gün, geceye kavuşmak üzeredir. Buram buram sevda kokuyor kahve...Düşler...Karşıdaki çocuğun elindeki pamuk şekeri..O da bitecek, o çocuk da büyüyecek, umutlar da...
Bu gidiş, umudaydı.Ne göreceğini bilmeden, unutulmuşluklarla yüzleşmek içindi.Her molada, bin heyecan. Keşkeler, pişmanlıklr, acılar, düşler...Tren durdu, yolcular indi. İstasyon sessiz. Sadece, düşler ayakta.







16.12.2006 / Serap Hoca


-----------------------------

Ey yar, Sen Olmuşum Ben




ey yar...
seninle hasbıhal etmekten uzak kalan bu gönlü sildiğini bildiğim halde nedir bendeki bu hüzün bilmem..dağların doruklarından baktım da dün gece yarısı,sana doğru esen meltemin sesinden başka ses duyamadım...gönlünün ince sızısını hissettim de ses veremedim..bildim ki ey yar...bensizlik çökmüş omuzlarına ve bildim ki ey yar, yüreğin ağlar çaresizlikten...öten her bülbülün çığlığında biz varız ey yar...bildim ki gidişin sebepsiz değildir..bildim ki bu sevdadan korkmuştur yüreğin ve güldüm ey yar...dudaklarımı büküp de hayata...gönüller bunca sarmışken birbirini...gönlün sahibi bile koparamaz gayri yüreklerin ellerini...
boş ver yüreğim...boş ver..sen savrul kendi denizinde..dalgan bulur beni..sen es kendi seherinde, alevin şavkı vurur tenime...gül cemalini görmese de gözlerim..gördüğü andır ona can veren...hoş sözlerine hasret olsa da kulaklarım...bilirim düşüncenden geçeni..seni sana bırakmışım da gelmişim kendi dağımın yamacına..ne beklerim gel diye...ne bekle gelirim diye..sensizliğin çukuruna gömsen de beni..çukuru kazan sensin diye sevinir de girerim sonsuzluk dehlizine...
sen olmuşum ben...görmez misin?

2.1.2006/ Serap Hoca

------------------------

Gönül Yolcuları



Can...Bizler, öyle gönül yolcularıyız ki sevgide vefadan söz ederiz de menfaat ağacına ilk önce kendimizi yerleştiririz..Sözde kalır söylediklerimiz ve özde arınmaktan uzağız... Geldiğimiz kaynağa döneceğimizi bile bile, giderken çıkınımıza sadece erdemi koyacağımızı unutup gene de aciz kalırız nefsin yanında...
Nice insanlar gelmiş geçmiş:özü bir sözü bir..Nice öğütlerle yol göstermişler kalbi karanlıkta kalanlara da kulak, sağırım diye haykırmış adeta ve biz, çamurlu yollarda yürüyüp çamurlara bulaşmayı yeğlemişiz. Pişmanlık denen rüzgardan arada bir ruhlarını ferahlatsalar da., kısa sürmüş...Gönlün arzularına boyun eğmek, egemenlik kurmuş ve insan denen varlık, küçüldükçe küçülmüş kendi özünde. Nereye baksa kendi gibiler...
Bir gün, bir yerlerde, bir dağın ta doruğunda bir fenerin ışığını görmüşcesine o ışığa yönelse, arıtsa nefsini hırsından, yıkasa benliğine bulaşmış karayı...Günün doğuşundaki kadar batışının da güzel olduğunu hissedecek ve bir cana bir gül diyen şu zavallı çocuğun gözlerindeki sevgiyi hissedecek..
Kalpten gelen selamımla selamlarım ak pak gönülleri.

1.12.2006/ Serap Hoca