Nasıl tarif etmeli kederi
O korkunç can sıkıntısını ve çaresizliği
Nasıl etmeli de anlatabilmeli
Yani durup dururken
Sokaktan geçen
Mavi giysili bir çocuğun gözlerine bakıp da
Ağlamak
Yani bir bebeğin ilk çığlığı gibi
umut dolu olmak
İmkansız denen bir şey için
Durmadan durmadan yorulmak
Karanlıkta yüzünü ne yapsak göremediğimiz
Ne yapsak elini tutamadığımız
Bir gölgenin ardından koşmak..
Belki uçmak ansızın..
Kanatlanmaksızın gökte havalanmak
Biliyorsun belki ölmek demek bu

Biliyorsun değil mi?
Belki benim ölmem gerek...

Tellere takılmış uçurtmaları anımsadım yine
Hani mavi gökte süzülsün diye
Bin bir zorlukla yapılmış masmavi bir uçurtma..
Ve tellere takılmış, öylece durur düşleri
Mavi giysili çocukların..

Benim bezden bebeğim vardı
Çaldılar!
Sonra bana kaval yaptı ahmo dayı
Kırdılar!

Benim sımsıkı kenetlendiğim bir sevdam vardı
Bir tutkum
Aldılar!
Eflatun akşamlarımı
Karalara çaldılar!

Tek kelime etme dostum
Ne desen nafile zaten
Bak güneş şafakları zorluyor
Yeni çocuklar büyüyor
İsyanı yüreklerinde taşıyan
Aydın yürekli çocuklar
Güneş.. güneş ..
Her yerde..
Şafakları zorluyor yeni şiirler
Yeni şehirler
Yeni yüzler
Yeni sesler...

Ben mi?
Dert etme beni..
Benim belki gitmem gerek...
Benim belki,
Her şeyi ardımda bırakarak
Kederi salarak şarkılara
Avuçlarımda toprağa düşmüş umutla
Gitmem...

21.08.2002