zor muydu senden kaçmak
yılları çöpe atmak
bir şeylere yeniden başlayabilmek için
geçmişi acımasızca yakmak
ardından bir tek gözyaşı bile dökülmezken
içine sonsuz ağlamak
zaman içinde yansız kavrulmak
masaldı belki de yaşamak
senle, yakınında, ruhunla
o kanatsız melekleri katarken ruhuna
masaldı her şey gerçek olamayacak kadar
yalandı en çok
kendimi kandırışımdı
zordu elbet senleyken sensiz yaşamak
klişeydi tüm sözcükler
sana adanan
kandırmacaydı yaşadıklarım
sen benden olabildiğince uzaktayken
ama inandım ne yapayım
var gücümle inandım yokluğuna
bedenin varken yokluğuna inanmak kolaydı da
şimdi bedenin de benden gitmişken
zor yaşamak hepten sensiz
zor artık bu masala inanmak
çok zor kendimi kandırmaya devam etmek
zor...