Bu gece ağrıyor bütün uzuvlarım,bir yerlerde bir parçam kaybolmuş,bir şeylerim eksik…Bu vakit ki gece yarısı,tüm yorganı çekmişken üzerime,üşüyorum. bilemezsin…Bilemezsin sabahı dört gözle bekliyorum…

Yalnızlığını,yalnız bir terkedilmişin,tüm benliğimle hissediyorum.Sen en yakın yüzdün yüzüme.Ben ki seninle aşacaktım tüm çıkmazlarını hayatın.Ve ben ki hiç eğilmedim bir sevdanın dizlerine.Diz çökmek şimdiye kadar girmedi sözlüğüme…Bak eğildim yalvarıyorum,gitme(!) Sızım sızım sızlıyor kalbim.Hayret daha önce hiç bu kadar üzülmemiştim.Seninle çözülecekti kalbimin iç örgüsü,ben seninle yeniden dünyaya gelecektim…

Sıradan bir isim değildin dilimde,ben seni sevdim…Ahını almışım meğer sevmelerin.Meğer benim düşlerim ipotek olunmuş,parsellenmiş hayatta mutluluk adına ne varsa…Fani adımlarla yürüdüğüm hayatın armağanıymış bana terk edilmeler.

Sen o kapıyı kapamasaydın üzerime,koşarak gelecektim sana.Ve mesafeler öteden öpecektim anlını,bir anne şefkatiyle…Biliyorum;sen duymayacaksın yankılanan sesimi.Kapattığın kapılar ardından güleceksin,belki çok üzüleceksin kim bilir(?)Kapamasaydın tüm kapıları üzerime;ben iki kez karar verip iki kere sözümden dönmeyecektim

İçimdeki yetimin ölüsü defnediliyor kalbime açtığın kabire.Sen şimdi yok sayıyorsun beni ve bende ki seni.Sevdiğin halde gidiyorsun basitçe.Artık korkma;kalbe bırakılan bir kor varsa sönmez ki sönmeyecek!

Ah!

Yer yüzünde görüp gönül bağladığım her şey.Kopuyorsunuz bütün bütün benden…Sırça köşkün,bedbaht beyi,hiçbir güzellik cezb etmiyor artık beni.

İyi geceler tüm sabahlarıma,bir yalnızın sevdası,

kısır artık mutluluğa…