suçumuz gül doğurur


nerede nasıl yanarsan yan
parmak uçlarımda biraz kül..

ikimizlik bir sevda bu
önce harlanmış
sonra horlanmış tarafımızdan..
ayıp etmişiz ve tekil düşmüşüz ardından,
yapraklar dökmüşüz ağaçlardan
yağmurlar yağdırmışız
gizli gizli ağlamışız..
sonbaharlanmış
ve
intiharlanmış
gözyaşları savurmuşuz kirpiğimizden; sulusepken..

şimdi;
yıpranmış ve tutuk zamanlar doğurur gün..
göğsümde ikimizlik yangın
nemli gözlerinde kül..
kendinden ve herkesten kaçıyor bakışların
parmak uçlarımdan utanıyorum ben
dişlerimizin arasında çıldırmaya hazır bir tahammül..
vakitli vakitsiz alev alıyor
gözlerimde büyümüş, ellerin(d)e tutuşmuş,
ayrılığın iki ucunda; ikimizlik bir gül..

ucu ucuna ulansa
gözlerimiz ve küllerimiz toplansa
kundaklanmış mazimizden suçumuz
ancak mağrur bir gül doğurur..
utanma gözyaşlarından gönül!
başını dik tut
ne eğil ne de üzül..