SÜLEYMAN`IN ERKEN KIRILAN ASASI


kör gözlerde istikametsizdim
bozuk terazilerde şuursuz..
adım böylece konuldu
dilini bilmediğim ağızlarda..
bu yüzden ürkektim sen bana yaslandığında..
ben çoktan `yas`lanmıştım
içli çocukların salyasümük ağla(yama)yışlarına..
-yamalı oldu biliyorum çünkü..yutkundum..dahası çabuk unutuldum-

sen bana yaslandığında
bir resme başlamıştın
baharlarında badem çiçekleri açan..
sigara sarısı gözlerime baktıkça şaşırdın
her mevsim fırtınalar kopan..
ıslandı tual / afette zaman..

annem yüreklim!
hiç gönen yağmurum yok farkında mısın?
su ve zaman boşuna akmış..
yalancıyım sevgilim..feryattayım ünsüz..
cemrelerim düş`müş..
çiçeklerim hükümsüz..
beni affet sen yada boşver!
Süleyman`ın asasına düşen kurt
uçurtmasız çocuklardan içime düşmüş..
..kırılmışım..!
hikaye erken bitmiş..
üstelik şehir bitmemiş...