Yoruldum, koşup koşup dizlerimin üstüne çökmekten ve düşmekten. Her düştüğümde, yine yeniden kalkmaktan. Yoruldum yalnızlıktan. Tek başıma hayatı göğüslemekten. Ben seçtim dünümü de yarınlarımı da böyle yaşamak için. Bu evde tek başıma bugünlerde çürümek için, ben yolumu seçtim.

Tam elli yedi yaşındayım. Evimde camımın önünde oturdum. Dışarda cıvıl cıvıl insanları seyrediyordum. Bir yandan sigaramı tüttürüyordum. Gözlerim ellerime takıldı. Damarlarım nasıl da fırlayacak gibi duruyordu. Bugün doktorun taktığı serum izi ve daha öncekiler dahil olmak üzere beyaz tenimde izleri duruyor. Şimdi sağlıklı olup, bu cıvıl cıvıl sokakta diğer insanların arasına karışmak vardı. Sağlığım iki adımı bile on dakika da yürümeme izin veriyordu. Ama Belmam yanımda olsaydı, bu hasta halimle elimden tutsaydı, ben koşar adım yürürdüm. Uzaktan bakınca, yalnızmıydım?. Aslında hayır değildim. Bir abi, bir yenge ve 2 yeğene sahiptim. Fakat uzaktan işte. Kira paramı ödemek ve sağlık sorunlarım için para vermek adına hayatımda idiler. Ara sıra kapımı çalan iki dost. Gerisi yalan dünya. Tablama bıraktığım, sigaramdan bir nefes daha aldım. Yahu ben dünlerim de de bu kadar yalnızmıydım? Değildim. Belmam vardı. Yedi yıl sorgusuz sualsız yanımda dimdik duran kadınım vardı. Benden çocuk isteyen, evimin kadını olmayı hep bekleyen ama benim korkularım ile savaşmaktan yorulan kadınım vardı. Alkolün artık dibine vurduğum zamanlarda, ve gizli şekerimi tetiklediği zamanlarda gene vardı Belmam. Ama ben ne yaptım, sabrını tükettim. Ve dünlerim böylece tükenmişti ve yarınlarım artık dünlerim sayesinde bomboştu. Yarınlarım yalnızdı artık. Sigaramın son nefesin de ki zehri içime akıttım. Sigaramı büyük düş kırıklıkları içinde, söndürdüm. Son kez cıvıl cıvıl olan sokağa baktım.

Yatak odama, zorlayan bacaklarım ile anca yirmi dakikada gelebildim. Şeker hastalığım bana artık son raddelerimi yaşatıyordu. Yatağıma uzandım. Gözlerimi tavana diktim. Ertelenen ölümüm, keşke şimdi yalnızlığım ile olsaydı. Başımın ucunda ki lambayı söndürüken tek bir şey biliyordum ki; NE DÜN, NE YARIN ASIL OLAN VE SADECE BUGÜN İLE BİTEN YALNIZLIĞIM.