“Güllerin Efendisine”


Kamu bimar aşkına kelam ile efendim
Kamu seni meskun methiye ile değil memnun
Gönülden izaz ister…gönül gözü izhar eder seni
Kah zümrüt-ü anka kanadında kuş bakışlı
Kah firdevsin atlas bahçelerinde mesiregahlı

Ne muhrik arzular var ümmetine mukabil
Ümmetine müeyyid dilersin sevabına mukabil
Dökülünce didesinden güller sultanının gül-abı
Ateşte suzan kulu kurtarır isterse rabbinden affı
Rahmanı yarattı lakin/yüzüsuyu hürmetine masivayı

Kutlu doğumundan memnun ki nice yiğitler
Nicesin aşkından izbe asumanda nöbet bekler
Gönül kapısından dönmemiş derbanda niceler
Aşkın dehlizlerinde… beynin girdablarında…
Tüm lisanıyla yeryüzü salavatını niyaz eder

Doğum sevinciyle ansızın ay çatladı hürmeten
Kutlu sensin ben ruhunda kalbii seni kutlarken
Aşkına iktifa… ruhuna iktisa bir üryan ayna iken
Tanıdım seni musahibim tanıdım herdaim
Yaşamından yar yapıp yarimi misal aldım…


Mehmet KELEBEK
04.04.2006