Biz aslında hayallerimiz için terk ettik dünün bize bıraktığı o parkları. Yaşamak istediklerimizi asıp bahçelerimizde uzanan iplere, başımızdan geçenleri anlatmak için… Masallar dinledik, sonu acıyla bitse de açıktı kalbimiz. Yaşanan her şeyin altına attığımız imzalarımız gibi, gençtik. Genç ve ateşli... Bu yüzden zorlandı yüreklerimiz kabullenmekte, bir zaman sonra her şeyin bitebileceğini…

Kalabalık yalnızlıklar taşıdık; Bireysel pişmanlıklar… Güldüğümüz kadar yoktu hiç bir komedi, ağladığımız kadar değildi trajediler. Biz çoğul acılarımızla geldik mekanlara, yeni düşler kurduk, başkalarına ait hayaller… Resmettik ve gittik bir zaman sonra, unutulmaya mahkum bir başka resim karesinde, bir başka mekana...

Büyük hasretler çektik ve hasret bıraktık terk ettiğimiz evlerimizde gözü yaşlı sevdiklerimizi. Yollara düştüğümüzde -değildi!- hiçbir şey kolay değildi! Valiz büyüklüğündeydi yer yüzündeki yerimiz ve biz ne sığarsa bir valize o kadar umut taşıyabildik. Her şehirde umutlarımız kadar kalabildik ancak, ne yazık, mekanlar kadar geniş değildi yüreklerimiz…

Trajediden daha acı olan, biz terk ettiğimiz parklarda oynayanlar tarafından asıldık çok zaman! “Size kolaydan daha kolay ne var!” Aslında biz, vurulduk aynı bahçe içinde kimse duymadan! Sırtımızdan bıçaklandık, yaralandık, içimize kanadık ve! Hep ait olduğumuz yere! Göz yaşlarımızdan yaptığınız o kumdan kalelerde yaşamaya mahkum bırakıldık, sırf bizden önce bu parklarda oynayanlar öyle istedi diye!..

Ben yolları sevdim, önemli değildi nerden geçtiği. Kapalı yerde kalma korkusu gibi, sokaklara kurdum evimi, gelişigüzel mekanlara. Çünkü mekanlar sahiplenmezdi, evlerse zorunlu bir köle gibi hep aynı sese çağırırdı seni...

"Gel" dedim, benimle yollarda geçsin koca bir hayat! Daraltılmış zamanlara sığmıyorum bağışla, geçmiş acılarıyla tutuşturulmuş mekanlara… Asi gömleğimi geçirip üstüme, ben seni korurum sevgili, korkma!
Ne yazık benim kadar cesur değildi hiç bir seven… Özlemek kadar sınırlı, daracık alanlarda sevişmelere mahkum koca bir aşk!
Ben giderim öyleyse, sen kal…
Benim meskenim yollardır; Terk edilmiş mekanlar...