Geçen yıl tam bugün
Akşam beş"te bindirmiştim seni ömrümün kara trenine...
Yağmur bir tarafta gözyaşlarım bir tarafta karıştı yüreğime;
Tükenen yaşımın,
Tükenen bedenimin başlangıcıydı,
O durmadan çalan,
O dinmeyen acı siren.

Eylül"den kalma son sarı yapraklar,
Rüzgarında savruldu sen giderken,
Duvardaki guguklu saate bile
Her akşam saat beş"te
Kin güttüm sen yokken.

Gidişine yakın saatlerde,
Hep o soğuk hep o ayrılık kokan,
Tren garında bekleme salonundaydım.
Geri dönüşünün heyecanını yaşamak için
İpini koparıpta gelecek körpe taylar gibi
Bekliyordum her akşamın saat beşini...
Rayların gıcırtısı sıkıştırırken beynimi,
Onca insan selinde arıyordum
Bıkmadan yılmadan seni...

Ömrümden bir on yıl daha götürecek olan,
Onuncu günde anladım terk edildiğimi;
"Helal olsun sana"dedim,
"Adam gibi adammışsın meğerse"
Mutluluk kabına zehir koyup içirmişsin,
Söylediklerin yaptıklarına değerse...

En sol yerimden yaralanmışken,
Onurluca yolcu etmişim seni,
Beraberce yaşanmışlar hatrına;
Bu sevda zelzelesi değil sana,
Yürekte adı gibi"YİĞİT KALAN"A"....